Στις 18 Νοεμβρίου 2013, ολοκληρώθηκε μια ακόμη συνάντηση του Μετώπου Νεολαίας. Ωστόσο, το θέμα της ομιλίας μας δεν επικεντρώθηκε στο υποτιθέμενο «μεγαλειώδες έπος του Πολυτεχνείου», αλλά σε κάτι πολύ περισσότερο ουσιώδες για τις ιδέες και τις αντιλήψεις του Κινήματος μας, και αυτό λόγω του εθνικού του προσανατολισμού.
Η περίοδος των «Νοεμβριανών» το 1916 και η επέτειος της 18ης Νοεμβρίου συγκεκριμένα, τότε που το παραστρατιωτικό σώμα των Επίστρατων συγκρούστηκε με τις Αγγλο – γαλλικές δυνάμεις που αποβιβάστηκαν στην Αθήνα, συνδέονται με την αντίσταση της πατρίδος μας κατά του ξένου παράγοντα.
Τα «Νοεμβριανά» αποτέλεσαν την εκρηκτική κορύφωση του Εθνικού Διχασμού, του οποίου οι ρίζες εντοπίζονται στα γεγονότα του 1909 και στο πραξικόπημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου στο Γουδί, όπου ο Ελευθέριος Βενιζέλος κατάφερε να εισχωρήσει στα πολιτικά δρώμενα της πατρίδας μας.
Τα «Νοεμβριανά» αποτέλεσαν την εκρηκτική κορύφωση του Εθνικού Διχασμού, του οποίου οι ρίζες εντοπίζονται στα γεγονότα του 1909 και στο πραξικόπημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου στο Γουδί, όπου ο Ελευθέριος Βενιζέλος κατάφερε να εισχωρήσει στα πολιτικά δρώμενα της πατρίδας μας.
Η αρχή της ρήξης έρχεται λίγα χρόνια αργότερα, με το ζήτημα της εμπλοκής της Ελλάδος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Βενιζέλος έχοντας πάντα την εύνοια και την υποστήριξη των Αγγλο-γαλλικών παραγόντων και με απώτερο σκοπό την προσωπική του ανάδειξη, επιδίωκε την εμπλοκή της Ελλάδας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων, με οποιοδήποτε κόστος, την ίδια στιγμή που ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ήταν υπέρ της τήρησης μιας ουδέτερης στάσης. Επιζητούσε την ειρήνη, άποψη την οποία δικαιολογούσε τόσο η προηγούμενη εμπειρία του, όσο και η κατανόηση εκ μέρους του ότι ο ελληνικός λαός ήταν ήδη εξουθενωμένος από τις συνεχείς πολεμικές αναμετρήσεις.
Ωστόσο, η κορύφωση της διένεξης έρχεται με τον Κωνσταντίνο να ζητάει από τις δυνάμεις της Αντάντ εχέγγυα και ανταλλάγματα στην περίπτωση που η Ελλάδα συμμετείχε στον πόλεμο, κάτι το οποίο οι μεγάλες δυνάμεις δεν πρόσφεραν. Την ίδια στιγμή, ο Ελευθέριος Βενιζέλος προτείνει την επιχείρηση του Ελληνικού Στρατού στα Δαρδανέλλια, πρόταση την οποία απορρίπτει το Γενικό Επιτελείο Στρατού, ενώ ο Ιωάννης Μεταξάς προβλέπει ότι την συγκεκριμένη στιγμή κάθε πιθανή επιχείρηση στη Μικρά Ασία θα απέβαινε τελείως καταστροφική.
Ωστόσο, η κορύφωση της διένεξης έρχεται με τον Κωνσταντίνο να ζητάει από τις δυνάμεις της Αντάντ εχέγγυα και ανταλλάγματα στην περίπτωση που η Ελλάδα συμμετείχε στον πόλεμο, κάτι το οποίο οι μεγάλες δυνάμεις δεν πρόσφεραν. Την ίδια στιγμή, ο Ελευθέριος Βενιζέλος προτείνει την επιχείρηση του Ελληνικού Στρατού στα Δαρδανέλλια, πρόταση την οποία απορρίπτει το Γενικό Επιτελείο Στρατού, ενώ ο Ιωάννης Μεταξάς προβλέπει ότι την συγκεκριμένη στιγμή κάθε πιθανή επιχείρηση στη Μικρά Ασία θα απέβαινε τελείως καταστροφική.
Ο Βενιζέλος παραιτείται από την πρωθυπουργία και επανεκλέγεται μερικούς μήνες αργότερα, όπου και προβαίνει σε συνταγματική εκτροπή, κατεβάζοντας Αγγλο-γαλλικά στρατεύματα στη Θεσσαλονίκη, με την αιτιολογία της αποτροπής Βουλγαρικής επίθεσης. Επακολουθεί εκ νέου παραίτηση του ίδιου και πραξικόπημα στη Θεσσαλονίκη, το οποίο καταλήγει με την Ελλάδα να έχει δυο αντίπαλες κυβερνήσεις, μια στη Θεσσαλονίκη υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο και μια στην Αθήνα υπό την επιρροή του βασιλιά Κωνσταντίνου.
Έπειτα από επίθεση της Βουλγαρίας, η προσωρινή κυβέρνηση προσπαθεί να καθυποτάξει την Νότια Ελλάδα με τη συνδρομή των Αγγλο-γάλλων, οι οποίοι και προχωρούν σε ναυτικό αποκλεισμό των λιμανιών και σε δέσμευση του πολεμικού υλικού του βασιλιά. Οι υποστηρικτές του εξαγριώνονται, με πρωτοστάτη το κίνημα των Επίστρατων.
Οι Επίστρατοι απαρτίζονταν από ομάδες βετεράνων των Βαλκανικών Πολέμων, ξεκάθαρος στόχος των οποίων ήταν η αποτροπή περαιτέρω εμπλοκής της Ελλάδος σε ένα νέο πόλεμο. Ειδικότερα, ήταν ένα ξεκάθαρα αντιπολεμικό κίνημα, το οποίο λόγω των περιστάσεων μεταβλήθηκε τελικώς στο πρώτο ένοπλο, μαζικό, εθνικό - επαναστατικό κίνημα της Ευρώπης. Στρεφόταν κατά της πλουτοκρατίας και της πολιτικής της έκφρασης, της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ενώ ο παραστρατιωτικός του χαρακτήρας και φύση δεν προοριζόταν για εκλογικές αναμετρήσεις. Αντιθέτως, ήταν υπέρ της ολοκληρωτικής σύγκρουσης με τον εχθρό, εσωτερικό ή εξωτερικό, έως την πλήρη πολιτική του εξόντωση και την ολοκληρωτική του επικράτηση.
Οι Επίστρατοι απαρτίζονταν από ομάδες βετεράνων των Βαλκανικών Πολέμων, ξεκάθαρος στόχος των οποίων ήταν η αποτροπή περαιτέρω εμπλοκής της Ελλάδος σε ένα νέο πόλεμο. Ειδικότερα, ήταν ένα ξεκάθαρα αντιπολεμικό κίνημα, το οποίο λόγω των περιστάσεων μεταβλήθηκε τελικώς στο πρώτο ένοπλο, μαζικό, εθνικό - επαναστατικό κίνημα της Ευρώπης. Στρεφόταν κατά της πλουτοκρατίας και της πολιτικής της έκφρασης, της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ενώ ο παραστρατιωτικός του χαρακτήρας και φύση δεν προοριζόταν για εκλογικές αναμετρήσεις. Αντιθέτως, ήταν υπέρ της ολοκληρωτικής σύγκρουσης με τον εχθρό, εσωτερικό ή εξωτερικό, έως την πλήρη πολιτική του εξόντωση και την ολοκληρωτική του επικράτηση.
Η σύνθεση του αποτελούνταν κυρίως από ανθρώπους των μεσαίων στρωμάτων, εργάτες, μικροϊδιοκτήτες και μικροαγρότες, σε αντίθεση με τους φιλελεύθερους, οι οποίοι κατά κύριο λόγο ήταν εύποροι έμποροι ή τραπεζίτες. Ακόμη, το κύριο σώμα της οργάνωσης στελέχωναν στρατιώτες με πρόσφατη εμπειρία πολέμου, των οποίων οι αξίες και ο τρόπος ζωής αντιπαρατασσόταν στην αντιηρωική αντίληψη της ζωής των αμάχων.
Θεμελιώδεις αρχές των Επιστράτων ήταν η πειθαρχία και η ιεραρχία, οι οποίες, όμως, συνδυάζονταν απόλυτα με την εσωτερική τους αλληλεγγύη, συντροφικότητα και ισότητα ενώπιον του κινδύνου. Επιπλέον, το κίνημα αυτό χαρακτηριζόταν από την πίστη του στο πρόσωπο του βασιλιά, γεγονός το οποίο ουδεμία σχέση είχε με κάποια αναίτια προσήλωση στο βασιλικό θεσμό, παρά μόνο στον ίδιο το βασιλιά λόγω της αίγλης που του είχε χαρίσει η συμμετοχή του στην πρώτη γραμμή αμύνης κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, αλλά και λόγω της φιλεργατικής πολιτικής που ακολουθούσε.
Έτσι, την 18η Νοεμβρίου του 1916, έπειτα από την ακύρωση της συμφωνίας του βασιλιά να παραχωρήσει οπλισμό , τα Αγλο-γαλλικά στρατεύματα, με τον Φουρνιέ, πραγματοποιούν απόβαση στο λιμάνι του Πειραιά, ενώ ακολουθεί έφοδος στην Αθήνα και παράλληλοι βομβαρδισμοί στο Στάδιο και στο Παλάτι, με στόχο να υποκύψει ο βασιλιάς στις αγγλο-γαλλικές πιέσεις. Εκείνη τη στιγμή δεν αναμενόταν καμιά αντίσταση. Ωστόσο, το κίνημα των Επιστράτων φτάνει το απόγειο της μαχητικότητας του, αποκρούοντας αποτελεσματικά την έφοδο και προκαλώντας την αποχώρηση των αγγλο-γαλλικών στρατευμάτων.
Έτσι, την 18η Νοεμβρίου του 1916, έπειτα από την ακύρωση της συμφωνίας του βασιλιά να παραχωρήσει οπλισμό , τα Αγλο-γαλλικά στρατεύματα, με τον Φουρνιέ, πραγματοποιούν απόβαση στο λιμάνι του Πειραιά, ενώ ακολουθεί έφοδος στην Αθήνα και παράλληλοι βομβαρδισμοί στο Στάδιο και στο Παλάτι, με στόχο να υποκύψει ο βασιλιάς στις αγγλο-γαλλικές πιέσεις. Εκείνη τη στιγμή δεν αναμενόταν καμιά αντίσταση. Ωστόσο, το κίνημα των Επιστράτων φτάνει το απόγειο της μαχητικότητας του, αποκρούοντας αποτελεσματικά την έφοδο και προκαλώντας την αποχώρηση των αγγλο-γαλλικών στρατευμάτων.
Η νίκη των Επίστρατων χαρακτηρίζεται αυτοδικαίως ως απόλυτη νίκη του Ελληνικού Στρατού, έναντι στους ξένους εισβολείς.
Έτσι, για εμάς τους Χρυσαυγίτες το κίνημα των Επίστρατων εκπροσωπεί την πλήρη αντίσταση ενάντια στην ξενική επιβολή, αλλά και την πίστη μας ότι η Πατρίδα και το Έθνος μας πρέπει να είναι ανεξάρτητα και κραταιά, χωρίς καμιά εξάρτηση από κανέναν ξένο παράγοντα.
Έτσι, για εμάς τους Χρυσαυγίτες το κίνημα των Επίστρατων εκπροσωπεί την πλήρη αντίσταση ενάντια στην ξενική επιβολή, αλλά και την πίστη μας ότι η Πατρίδα και το Έθνος μας πρέπει να είναι ανεξάρτητα και κραταιά, χωρίς καμιά εξάρτηση από κανέναν ξένο παράγοντα.
Παράλληλα, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της μοναδικής περίπτωσης που ο λαός συντάχθηκε σύσσωμος γύρω από την φυσική του ηγεσία, με στόχο την αντιμετώπιση της ξένης κατοχής.
Επομένως, είναι σαφές ότι το Ελληνικό Εθνικιστικό Κίνημα έχει σαφή προέλευση, παρά τα όσα μας προσάπτουν οι εχθροί μας, καθώς υπήρξαμε ανέκαθεν διαχρονικοί θεματοφύλακες του Έθνους μας, αλλά και μαχητικοί πρωτοπόροι τόσο του λαού μας, όσο και ολόκληρης της Ευρώπης. Όπως άλλοτε, έτσι και τώρα συνεχίζουμε να σαλπίζουμε το μήνυμα της εθνικής αφύπνισης προς όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς.
Πηγή: antepithesi.gr
