Αυτό βιώνουμε σήμερα με τα ατέλειωτα κύματα του Ισλάμ που υπό μορφή ανθρωπιστικού δράματος υπερκαλύπτει την πατρίδα μας, και όχι μόνον.
Το πρόβλημα έχει δύο διαστάσεις, αυτήν της μεγάλης κλίμακας σε επίπεδο παγκοσμιοποίησης, και την άλλη, που μας αφορά άμεσα, σε επίπεδο κρατικής και εθνικής υπόστασης της δικής μας χώρας.
Στο μεγάλο πλάνο, οι χώρες της Ευρώπης και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που συνέβαλαν τα μέγιστα στην καταστροφική κατάρρευση ανελεύθερων μεν, σταθεροποιητικών δε, καθεστώτων του αραβικού κόσμου, είναι οι μόνες που θα μπορούσαν να δώσουν οριστική λύση στο πρόβλημα, μέσα από στρατιωτικές παρεμβάσεις μεγάλης κλίμακας προς σταθεροποίηση νέων καθεστώτων ή και ανασχεδιασμό νέων αφροασιατικών «χωρών» προς μαζική επαναπροώθηση των περιπλανώμενων ανά τον δυτικό κόσμο ισλαμομεταναστών. Ανθρωπιστική, αποικιοκρατική ή ιμπεριαλιστική μια τέτοια δράση, βαφτίστε την όπως σας ταιριάζει πολιτικά καλύτερα, είναι η μοναδική ριζική λύση. Δεν θα το πράξουν όμως, όσο η ασπίδα αντιμεταναστευτικής προστασίας που υψώνουν αυτές οι χώρες για τον εαυτό τους παραμένει ισχυρή, εγκλωβίζοντας το πρόβλημα στον ευρωπαϊκό νότο.
Στα καθ’ ημάς, καθήκον της ελληνικής πολιτείας είναι να υπονομεύσει τα ευρωπαϊκά αντιμεταναστευτικά τείχη που όρθωσαν μπροστά μας, δημιουργώντας νομικές σήραγγες διέλευσης και υποβοηθώντας παράνομα λαγούμια προς αποσυμπίεση του μείζονος αυτού κοινωνικού κινδύνου δια της μαζικής διοχέτευσης του ισλαμικού στοιχείου στις χώρες εκείνες που είναι κατ’ εξοχήν υπεύθυνες για την σημερινή ανθρώπινη τραγωδία. Αν δεν το πράξει, και παράλληλα συνεχίσει να αρνείται την παραδειγματική προάσπιση των θαλασσίων συνόρων μας, εξαπολύοντας ολοκληρωτικό πόλεμο κατά των δουλεμπόρων των τουρκικών ακτών, δράση που θα ανέκοπτε άμεσα τον θαλάσσιο εποικισμό (με ότι αυτό συνεπάγεται μικροπρόθεσμα σε κόστος ανθρώπινων ζωών, με τις απώλειες πάντως να ελαχιστοποιούνται σε σχέση με τους συνεχιζόμενους πνιγμούς από την αυτοβύθιση των δουλεμπορικών), ας ετοιμαστούμε για να μας καταπιεί, αργά αλλά σταθερά, το μάγμα του Ισλάμ.
Οι στρατιές των σημερινών δυστυχισμένων και αξιολύπητων, νεαρών και εύρωστων στην συντριπτική πλειονότητά τους, αφροασιανών που κατακλύζουν μαζικά την Ελλάδα, αυτών που με μεγάλη ευκολία αυτοβυθίζουν τα σκάφη τους για να τους διασώσουν με αυτοθυσία οι Έλληνες ναυτικοί, αυτών για τους οποίους χύνουν υποκριτικό μαύρο δάκρυ οι ανόητες κομψευόμενες και ανορεκτικές τηλεπαρουσιάστριες που δεν θα θυσίαζαν ούτε μια κρέμα μακιγιάζ τους για να τους βοηθήσουν, θα αποτελέσουν σε πρώτη φάση το υπόστρωμα της καταστροφικής για την εργατική τάξη της χώρας μας «μαύρης εργασίας» και τους πρωτοπόρους ενός, αυτοτροφοδοτούμενου από την εξαθλίωσή τους, ντόπιου μαύρου και εγκληματικού τζιχαντισμού, του οποίου οι ρίζες σε διεθνές επίπεδο εκπορεύονται από τις αντίστοιχες ισλαμικές μεταναστευτικές κοινότητες των ευρωπαϊκών και βορειοαμερικανικών χωρών, που ποτέ δεν αφομοιώθηκαν από την δυτική κουλτούρα.
Τη στιγμή που το άνθος της ελληνικής διανόησης των νέων μας ξενιτεύεται από την αφιλόξενη γι’ αυτούς ελληνική πατρίδα των μεγαλολαθρέμπορων της παραοικονομίας, των εθισμένων λαδέμπορων της πολιτικής, των προσκυνημένων και καθεστωτικών μητροπολιτάδων και μικροπωλητάδων, των αγαθιάρηδων μεγαλοκυριών της αριστεράς, και των αναρχοτρομοκρατών μπαχαλάκηδων του ότι κατεβάσει η γκλάβα τους, είναι ζήτημα χρόνου να ζήσουμε, όσοι ζήσουμε, σκηνές με το αίμα να ρέει στους δρόμους των Αθηνών (και όχι μόνον), με τις επιτάξεις των σπιτιών μας, την εξαθλίωση του δικού μας λαού, τις μουσουλμάνες τηλεπαρουσιάστριες με την μπούργκα τους πρώτο τραπέζι πίστα στα κανάλια μας της νεοελληνικής «Αλ Τζαζίρα», και τον Τζιχάντι Τζο να κραδαίνει την χατζάρα του επί της κεφαλής των εναπομεινάντων Ελλήνων.
Είναι ώρα για εθνική αφύπνιση πέραν και μακράν των πολυτελών ιδεοληψιών περί αριστεράς και δεξιάς και πέραν της αμεσότητας αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης που μπορεί σε λίγο να φαντάζει απλό κρυολόγημα μπροστά σε μια επαπειλούμενη επιδημία πανώλης.
Στο μεγάλο πλάνο, οι χώρες της Ευρώπης και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που συνέβαλαν τα μέγιστα στην καταστροφική κατάρρευση ανελεύθερων μεν, σταθεροποιητικών δε, καθεστώτων του αραβικού κόσμου, είναι οι μόνες που θα μπορούσαν να δώσουν οριστική λύση στο πρόβλημα, μέσα από στρατιωτικές παρεμβάσεις μεγάλης κλίμακας προς σταθεροποίηση νέων καθεστώτων ή και ανασχεδιασμό νέων αφροασιατικών «χωρών» προς μαζική επαναπροώθηση των περιπλανώμενων ανά τον δυτικό κόσμο ισλαμομεταναστών. Ανθρωπιστική, αποικιοκρατική ή ιμπεριαλιστική μια τέτοια δράση, βαφτίστε την όπως σας ταιριάζει πολιτικά καλύτερα, είναι η μοναδική ριζική λύση. Δεν θα το πράξουν όμως, όσο η ασπίδα αντιμεταναστευτικής προστασίας που υψώνουν αυτές οι χώρες για τον εαυτό τους παραμένει ισχυρή, εγκλωβίζοντας το πρόβλημα στον ευρωπαϊκό νότο.
Στα καθ’ ημάς, καθήκον της ελληνικής πολιτείας είναι να υπονομεύσει τα ευρωπαϊκά αντιμεταναστευτικά τείχη που όρθωσαν μπροστά μας, δημιουργώντας νομικές σήραγγες διέλευσης και υποβοηθώντας παράνομα λαγούμια προς αποσυμπίεση του μείζονος αυτού κοινωνικού κινδύνου δια της μαζικής διοχέτευσης του ισλαμικού στοιχείου στις χώρες εκείνες που είναι κατ’ εξοχήν υπεύθυνες για την σημερινή ανθρώπινη τραγωδία. Αν δεν το πράξει, και παράλληλα συνεχίσει να αρνείται την παραδειγματική προάσπιση των θαλασσίων συνόρων μας, εξαπολύοντας ολοκληρωτικό πόλεμο κατά των δουλεμπόρων των τουρκικών ακτών, δράση που θα ανέκοπτε άμεσα τον θαλάσσιο εποικισμό (με ότι αυτό συνεπάγεται μικροπρόθεσμα σε κόστος ανθρώπινων ζωών, με τις απώλειες πάντως να ελαχιστοποιούνται σε σχέση με τους συνεχιζόμενους πνιγμούς από την αυτοβύθιση των δουλεμπορικών), ας ετοιμαστούμε για να μας καταπιεί, αργά αλλά σταθερά, το μάγμα του Ισλάμ.
Οι στρατιές των σημερινών δυστυχισμένων και αξιολύπητων, νεαρών και εύρωστων στην συντριπτική πλειονότητά τους, αφροασιανών που κατακλύζουν μαζικά την Ελλάδα, αυτών που με μεγάλη ευκολία αυτοβυθίζουν τα σκάφη τους για να τους διασώσουν με αυτοθυσία οι Έλληνες ναυτικοί, αυτών για τους οποίους χύνουν υποκριτικό μαύρο δάκρυ οι ανόητες κομψευόμενες και ανορεκτικές τηλεπαρουσιάστριες που δεν θα θυσίαζαν ούτε μια κρέμα μακιγιάζ τους για να τους βοηθήσουν, θα αποτελέσουν σε πρώτη φάση το υπόστρωμα της καταστροφικής για την εργατική τάξη της χώρας μας «μαύρης εργασίας» και τους πρωτοπόρους ενός, αυτοτροφοδοτούμενου από την εξαθλίωσή τους, ντόπιου μαύρου και εγκληματικού τζιχαντισμού, του οποίου οι ρίζες σε διεθνές επίπεδο εκπορεύονται από τις αντίστοιχες ισλαμικές μεταναστευτικές κοινότητες των ευρωπαϊκών και βορειοαμερικανικών χωρών, που ποτέ δεν αφομοιώθηκαν από την δυτική κουλτούρα.
Τη στιγμή που το άνθος της ελληνικής διανόησης των νέων μας ξενιτεύεται από την αφιλόξενη γι’ αυτούς ελληνική πατρίδα των μεγαλολαθρέμπορων της παραοικονομίας, των εθισμένων λαδέμπορων της πολιτικής, των προσκυνημένων και καθεστωτικών μητροπολιτάδων και μικροπωλητάδων, των αγαθιάρηδων μεγαλοκυριών της αριστεράς, και των αναρχοτρομοκρατών μπαχαλάκηδων του ότι κατεβάσει η γκλάβα τους, είναι ζήτημα χρόνου να ζήσουμε, όσοι ζήσουμε, σκηνές με το αίμα να ρέει στους δρόμους των Αθηνών (και όχι μόνον), με τις επιτάξεις των σπιτιών μας, την εξαθλίωση του δικού μας λαού, τις μουσουλμάνες τηλεπαρουσιάστριες με την μπούργκα τους πρώτο τραπέζι πίστα στα κανάλια μας της νεοελληνικής «Αλ Τζαζίρα», και τον Τζιχάντι Τζο να κραδαίνει την χατζάρα του επί της κεφαλής των εναπομεινάντων Ελλήνων.
Είναι ώρα για εθνική αφύπνιση πέραν και μακράν των πολυτελών ιδεοληψιών περί αριστεράς και δεξιάς και πέραν της αμεσότητας αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης που μπορεί σε λίγο να φαντάζει απλό κρυολόγημα μπροστά σε μια επαπειλούμενη επιδημία πανώλης.
Είναι ώρα της έγκαιρης και επείγουσας ωρίμανσης για την αντιμετώπιση ενός ισλαμικού καταστροφικού τσουνάμι που απειλεί να καταπνίξει την πολιτισμική, εθνική και βιολογική μας ιδιοπροσωπία.
Είναι ώρα εγρήγορσης της λαϊκής βάσης, συνειδητοποίησης του κινδύνου και επιτακτικής γνωστοποίησής του στον διπλανό μας που κοιμάται μακαρίως τη στιγμή που το σπίτι του έχει ήδη πάρει φωτιά.
Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται, και είναι δυστυχώς πολλοί επί του παρόντος, είναι για να επιβεβαιώσουν για μία ακόμη φορά τον αείμνηστο κοινωνιολόγο Ευάγγελο Λεμπέση, ο οποίος πολλά προείπε στο κορυφαίο έργο του: «η τεραστία κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω».
Χρίστος Γούδης
Χρίστος Γούδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου