Δύσκολα μπορεί να συμπυκνώσει κανείς σε λέξεις την μεγαλειώδη εθνικιστική εκδήλωση και πορεία που πραγματοποιήθηκε στις 20 Ιουλίου, ημέρα επετείου της τουρκικής βαρβαρότητας, στο Οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας.
Από νωρίς το απόγευμα ο κόσμος άρχισε να συρρέει στο σημείο συγκέντρωσης ανυπομονώντας να συμμετάσχει στην αντικατοχική μας εκδήλωση. Το κίνημά μας κατόρθωσε μετά την παρέλευση αρκετών χρόνων να παρακινήσει τον κόσμο να σπεύσει στο οδόφραγμα για να καταδικάσει την τουρκική βαρβαρότητα. Πατριωτικά τραγούδια και εμβατήρια γεμίζουν ηχητικά τους αιθέρες έως ότου αρχίσει ο κύκλος των ομιλιών. Αξίζει να σημειωθεί ότι το οδόφραγμα της ντροπής έκλεισε συμβολικά από την ομάδα ασφαλείας του κινήματός μας απαγορεύοντας τη μετακίνηση από και προς τα κατεχόμενα.Πρώτος έλαβε το λόγο ο εκπρόσωπος του Μετώπου Νεολαίας της Τ.Ο. Αμμοχώστου, Αντρέας Χατζηγεωργίου. Περήφανος για την καταγωγή του από τα ίδια χώματα που γέννησαν τους δύο πιο σύγχρονους ηρωομάρτυρες του κυπριακού Ελληνισμού, Τάσο Ισαάκ και Σολωμό Σολωμού, υπερτόνισε την ανάγκη που επιβάλλουν οι καιροί να συνεχίσουμε τον αγώνα που διεξάγουμε ενάντια στις εθελόδουλες τακτικές των πολιτικών μας. Έστειλε, επίσης, το μήνυμα πως ο αγώνας συνεχίζεται αμείωτος και εντείνεται με τη σύσταση των νέων τοπικών γραφείων του κινήματός μας στην επαρχία Αμμοχώστου.
Έπειτα το λόγο έλαβε ο εκπρόσωπος της Τ.Ο. Λάρνακας, Βαλεντίνος Αλαμάγκος, ο οποίος παρακίνησε να συστρατευθεί περισσότερος κόσμος στις τάξεις του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ). Στην κατακλείδα της ομιλίας του, τόνισε το ανυποχώρητο των θέσεων του κινήματός μας και ότι σε περίπτωση εκλογής εθνικής κυβέρνησης οι τούρκοι θα είναι τυχεροί αν πάνε από εκεί που ήρθαν ζωντανοί.
Στη συνέχεια, ο εκπρόσωπος της Τ.Ο. Λευκωσίας, Γεάδης Γεάδη, εκφώνησε μία ομιλία βόμβα στα θεμέλια του εδώ και αρκετά χρόνια επικρατούντος διεφθαρμένου συστήματος. Αναφέρθηκε στην πτώση των εθνικών αξιών και την αντικατάστασή τους από το χρήμα, τον καταναλωτισμό, γενικότερα τα υλιστικά αγαθά και τη λήθη. Τόνισε την ανάγκη να αποτινάξουμε τον μανδύα του ραγιά προτάσσοντας τις αξίες και τα ιδανικά μας και να αντιληφθούμε ότι το εθνικό καθήκον μας καλεί να δώσουμε έναν ανιδιοτελή αγώνα για αποκατάσταση της Ελληνικότητας της Κύπρου.
Επόμενος ομιλητής ο εκπρόσωπος της Τ.Ο. Πάφου, Πέτρος Κουντουρέσιης, ο οποίος διαβεβαίωσε ότι διεξάγουμε έναν αγώνα που κατ’ ουδένα λόγο δεν εγκαταλείπουμε και στεκόμαστε ενάντια στην εθνική μειοδοσία που συντελείται στο νησί μας, όπως διαφαίνεται από τις τροχιοδρομημένες από τους πολιτικάντηδες καταστάσεις.
Στη συνέχεια το λόγο έλαβε εκπροσωπώντας την Τ.Ο. Λεμεσού, ο συναγωνιστής Ιωάννης Όσκης. Με μία σύντομη ιστορική αναδρομή στηλίτευσε τις συμβιβαστικές και προδοτικές πολιτικές των κυβερνήσεων Γλαύκου Κληρίδη και Αναστασιάδη που με δολιότητα κατόρθωσαν αρχικά να ξεγελάσουν και έπειτα να χειραγωγήσουν τον λαό βυθίζοντάς τον στη λήθη. Αναφέρθηκε στην ανικανότητα των πολιτικάντηδων αλλά και στις μειοδοτικές τακτικές κατά το χειρισμό του κυπριακού προβλήματος αποδεικνύοντας πως κάθε άλλο παρά γνήσιους πατριώτες αποτελούν.
Τον κύκλο των ομιλιών έκλεισε ο πρόεδρος και ιδρυτής του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ), Χρίστος Χρίστου, έχοντας ως έναυσμα της ομιλίας του ένα επίσημο έγγραφο της Κυπριακής Δημοκρατίας όπου αναφέρεται ως άγνωστη η αιτία θανάτου ενός αγνοουμένου που βρέθηκε νεκρός με μία σφαίρα στο κεφάλι. Ο πρόεδρός μας σε έντονο ύφος θύμισε πως η αιτία καθόλου άγνωστη δεν είναι, καθώς πριν 39 χρόνια οι Τούρκοι εισέβαλαν στο νησί μας, προέβησαν σε βιαιοπραγίες και επέβαλαν τη συνεχιζόμενη μέχρι σήμερα κατοχή. Θύμισε σε όσους πολιτικάντηδες τυγχάνει εσκεμμένα να ξεχνούν πως το 1974 η μητροπολιτική Ελλάδα πολέμησε στο πλευρό της Κύπρου, γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα ο γεμάτος ελληνικά οστά Τύμβος της Μακεδονίτισσας. Η ομιλία δυναμίτισε το κλίμα με αγωνιστικό παλμό προαναγγέλλοντας τη μεγαλειώδη πορεία που ακλούθησε.
Με το πέρας των ομιλιών το λόγο πήρε εκ νέου ο συναγωνιστής, Γεάδης Γεάδη, λέγοντας πως στην σημερινή εποχή είναι της μόδας τα κόμματα να είναι υπέρ της ελληνοτουρκικής φιλίας αλλά και της δήθεν ειρηνικής συμβίωσης. Τόνισε πως το κίνημα μας προς όλους αυτούς θα ήθελε να δώσει την δική του απάντηση, που δεν ήταν άλλη από το κάψιμο της τουρκικής σημαίας και του πανιού του εκτρώματος των κατεχομένων. Αμέσως τελέστηκε μονόλεπτη σιγή, υπό το φως των φωτοβολίδων, προς τιμή των πεσόντων και των αγνοουμένων του 1974, επαναφέροντας σκηνές φρίκης στην μνήμη όλων μας από την βάρβαρη τούρκικη εισβολή. Έπειτα αρθρώνεται ευλαβικά ο εθνικός ύμνος. Όπως του αξίζει: δυναμικά, περήφανα, αγέρωχα.
Η καταδίκη της μαύρης επετείου συνεχίστηκε με την πορεία 1000 εθνικιστών διαμέσου των κεντρικότερων δρόμων της πρωτεύουσας. Οι Ελληνικές σημαίες περήφανες, οι δάδες φωτίζουν το εθνικό φρόνημα, τα συνθήματα σκίζουν τον αέρα και δονούν την ατμόσφαιρα. Στο πέρασμα των εθνικιστών, συμπατριώτες μας βγαίνουν από τις καφετέριες και τα εστιατόρια, ξεβολεύονται από τις καρέκλες και κατεβαίνουν στο δρόμο χειροκροτώντας και παροτρύνοντάς μας να συνεχίσουμε το δύσκολο αγώνα μας. Η πορεία φτάνει στα κεντρικά γραφεία διοίκησης του Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ) και σηματοδοτείται η λήξη της άρτιας διεξαγμένης εκδήλωσης με τον εθνικό μας ύμνο.
Το μήνυμα ήχησε βροντερό στα αυτιά όλων. Το εθνικιστικό ποτάμι έχει ξεχυθεί και μεταβάλλεται σε χείμαρρο…
Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!
Ζήτω το Ε.ΛΑ.Μ!
Ζήτω η νίκη!
