Μας λένε ότι έχουμε δημοκρατία και ότι αυτοί οι οποίοι μας κυβερνούν εκφράζουν την θέληση του λαού! Πόσο αληθινός όμως είναι αυτός ο ισχυρισμός τους όταν έχουν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα διαψεύσει οι ίδιοι τον εαυτό τους και σαν κυβέρνηση ασκούν μία πολιτική εντελώς αντίθετη από όσα προεκλογικά υποσχόντουσαν; Έχουμε δημοκρατία όταν βασική αρχή του πολιτεύματος υποτίθεται ότι είναι πως οι πολίτες είναι ίσοι έναντι του νόμου, αλλά κάποιοι τελικά είναι πιο ίσοι από τους ίσους;
Αναφέρομαι στον περίφημο νόμο περί ευθύνης υπουργών, ο οποίος θα μπορούσε να αποκαλείται και νόμος περί ατιμωρησίας υπουργών, νόμο τον οποίο ευθέως το πολιτικό σύστημα δηλώνει ότι δεν μπορεί να αλλάξει άμεσα εδώ και τώρα!
Ποιος κυβερνά τελικά αυτόν τον τόπο; Οι πολιτικοί ή μήπως το χρήμα και οι ξένες πρεσβείες; Γράφει πριν από πολλά, πολλά χρόνια ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης:"Η πλουτοκρατία ήτο, είναι και θα είναι ο μόνιμος άρχων του κόσμου, ο διαρκής αντίχριστος. Αύτη γεννά την αδικίαν, αύτη τρέφει την κακουργία, αύτη φθείρη σώματα και ψυχάς. Αύτη παράγη την κοινωνικήν σηπεδώνα."
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι δεν έχουμε δημοκρατία και ότι αυτοί οι οποίοι παριστάνουν τους δημοκράτες, μέσα στους οποίους ευρίσκονται και κατ’ εξοχήν αρνητές της δημοκρατίας, όπως είναι οι μαρξιστές, δεν είναι τίποτε άλλο τελικά παρά μεγάλοι υποκριτές. Την υποκρισία αυτή των «δημοκρατών» την είδε ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός στις οθόνες των τηλεοπτικών δεκτών του με την στάση του κομμουνιστή αντιπροέδρου της Βουλής Δραγασάκη, ο οποίος κατήργησε με τρόπο αυθαίρετο και αυταρχικό το δικαίωμα του λόγου σε έναν εκλεγμένο εκπρόσωπο του Λαού και την ενέργειά του αυτή δεν χειροκρότησαν μόνον οι σύντροφοί του, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, αλλά και οι παριστάμενοι στην αίθουσα της Βουλής βουλευτές της Ν.Δ. Δεν μας προκαλεί η στάση όλων αυτών έκπληξη. Άλλωστε δεν πάει πολύς καιρός που δήλωσε ο βουλευτής της Ν.Δ. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης στην εκπομπή «ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΙΣ» με τον Άκη Παυλόπουλο στον σταθμό EXTRA 3 TV την Δευτέρα 13 Μαΐου 2013 τα εξής: «Προτιμώ οι νέοι να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ παρά ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ».
Ο βουλευτής αυτός, θυμίζουμε, ότι είχε κάνει στο παρελθόν και την περίφημη δήλωση, σχολιάζοντας το κάψιμο της Ελληνικής Σημαίας από αναρχοκομμουνιστές, ότι η ενέργειά τους αυτή αποτελεί «αναφαίρετο δικαίωμα τους»…
Ενωμένοι, λοιπόν, άπαντες του λεγομένου «δημοκρατικού» τόξου και στον νόμο περί ευθύνης υπουργών και στον αποκλεισμό της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Ενωμένοι εναντίον των Ελλήνων Εθνικιστών, οι οποίοι αποτελούν καθώς αποδεικνύεται τον έναν, μοναδικό και μέγα κίνδυνο για το αμαρτωλό βασίλειό τους, που καταρρέει.
Ψέματα και αλήθειες περί δημοκρατίας
Αξίζει να επισημάνουμε ότι αφορμή για την προκλητική στάση του αντιπροέδρου της Βουλής και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δημιούργησε το γνωστό επεισόδιο ήταν η απάντηση στην επίκαιρη ερώτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρα για το περίφημο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε τον Ρουπακιώτη να επιμείνει στην θέση του, όμως ο νόμος αυτός δεν είναι νέος. Τον είχε υποβάλλει το ΠΑΣΟΚ και το 2011 και το 2012. Όταν μάλιστα είχε έλθει για πρώτη φορά το θέμα στην επικαιρότητα η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ Αυγή είχε γράψει στις 9 Μαρτίου του 2011 για τον ίδιο αυτό νόμο που σήμερα υπερασπίζεται: «Οι νέες ρυθμίσεις για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού αποτελούν απαράδεκτους και αντισυνταγματικούς περιορισμούς της ελευθερίας της έκφρασης.»
Όλα αυτά όμως σήμερα πήγαν περίπατο… Γιατί; Γιατί το 2011 δεν υπήρχε η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στο κοινοβούλιο, σήμερα που υπάρχει άλλαξε στάση και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή είναι η πολιτική συνέπεια του κόμματος της «νέας αριστεράς». Όσο για την ευαισθησία τους περί δημοκρατίας και στην ατέλειωτη ψευδολογία περί του κοινοβουλευτισμού, η οποία καλλιεργείται από το κόμμα των πολιτικών κομμάτων, θα τους απαντήσω με τα λόγια ενός γενναίου του πνεύματος, ο οποίος δεν υπήρξε εθνικιστής, αλλά είχε το θάρρος να λέει αλήθειες. Μας λένε, λοιπόν, ότι ο λαός έχει επιβάλει αυτό το πολιτικό σύστημα, ας δούμε, όμως, τι γράφει σχετικά ο αείμνηστος Καθηγητής Παναγιώτης Κονδύλης:ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΣΕΛΙΔΑ 20: "Η εισαγωγή του βασιλευόμενου κοινοβουλευτισμού στη χώρα, και μάλιστα πάνω στη βάση της καθολικής ψηφοφορίας, δεν υπήρξε αναγκαία κι αναπόδραστη απόρροια εσωτερικών διεργασιών, αλλά κατά πρώτο λόγο η απάντηση των Δυτικών Δυνάμεων στην ανυπακοή της οθωνικής κυβέρνησης σε κρίσιμα θέματα εξωτερικής πολιτικής (υποστήριξη των αλυτρώτων κτλ.) και συνάμα το μέσο, με το οποίο οι Δυνάμεις αυτές φαντάζονταν στο εξής θα μπορούσαν να ασκήσουν πιο τελεσφόρα την επιρροή τους."
Στην αμέσως επόμενη σελίδα του ιδίου βιβλίου του αναφέρεται στο κομματικό κράτος και γράφει:
«"Η διόγκωση του κρατικού μηχανισμού εξ αιτίας του κοινοβουλευτικού συστήματος και της καθολικής ψηφοφορίας ήταν αναπόδραστη, γιατί εκείνο που είχαν να προσφέρουν τα κόμματα για την προσέλκυση ή τη συγκράτηση ψηφοφόρων ήσαν οι κρατικές θέσεις, οι οποίες ήσαν τόσο πιο περιζήτητες όσο η καχεξία της οικονομίας και γενικότερα η κοινωνική στενότητα έκαναν τις υπόλοιπες επαγγελματικές διεξόδους λιγοστές και αβέβαιες."
Όμως αυτοί επιμένουν και μας λένε ότι στην δημοκρατία αποφασίζει ο λαός! Και ερωτούμε: Πότε αποφάσισε ο λαός για τα κρίσιμα και σημαντικά του ζητήματα από το 1974 μέχρι σήμερα; Δεν έγινε ούτε ένα δημοψήφισμα για πολύ σοβαρά και εξαιρετικά σπουδαία ζητήματα όπως: Α) Η συμφωνία της κυβερνήσεως των Αθηνών με την Τουρκία το 1976 για πάγωμα των ερευνών για πετρέλαιο στο Αιγαίο Β) Η είσοδος της Ελλάδος στην ΕΟΚ το 1981. Γ) Η μεταβολή κατ’ ουσίαν του πολιτεύματος με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985. Δ) Η κατάργηση του εθνικού νομίσματος και η ένταξη της Ελλάδος στην ευρωζώνη και Ε) Η υπογραφή στα περίφημα μνημόνια και η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας. Ποτέ δεν αποφάσισε ο λαός, αποφάσισαν όλοι αυτοί οι οποίοι παριστάνουν τους «δημοκράτες».
«"Η διόγκωση του κρατικού μηχανισμού εξ αιτίας του κοινοβουλευτικού συστήματος και της καθολικής ψηφοφορίας ήταν αναπόδραστη, γιατί εκείνο που είχαν να προσφέρουν τα κόμματα για την προσέλκυση ή τη συγκράτηση ψηφοφόρων ήσαν οι κρατικές θέσεις, οι οποίες ήσαν τόσο πιο περιζήτητες όσο η καχεξία της οικονομίας και γενικότερα η κοινωνική στενότητα έκαναν τις υπόλοιπες επαγγελματικές διεξόδους λιγοστές και αβέβαιες."
Όμως αυτοί επιμένουν και μας λένε ότι στην δημοκρατία αποφασίζει ο λαός! Και ερωτούμε: Πότε αποφάσισε ο λαός για τα κρίσιμα και σημαντικά του ζητήματα από το 1974 μέχρι σήμερα; Δεν έγινε ούτε ένα δημοψήφισμα για πολύ σοβαρά και εξαιρετικά σπουδαία ζητήματα όπως: Α) Η συμφωνία της κυβερνήσεως των Αθηνών με την Τουρκία το 1976 για πάγωμα των ερευνών για πετρέλαιο στο Αιγαίο Β) Η είσοδος της Ελλάδος στην ΕΟΚ το 1981. Γ) Η μεταβολή κατ’ ουσίαν του πολιτεύματος με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985. Δ) Η κατάργηση του εθνικού νομίσματος και η ένταξη της Ελλάδος στην ευρωζώνη και Ε) Η υπογραφή στα περίφημα μνημόνια και η εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας. Ποτέ δεν αποφάσισε ο λαός, αποφάσισαν όλοι αυτοί οι οποίοι παριστάνουν τους «δημοκράτες».
Έχει πρόταση η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ;
Σε όσους επιμένουν να ισχυρίζονται ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι δημιούργημα της κρίσης, απαντούμε και τους το λένε και έγκυροι δικοί τους αναλυτές: Ο εθνικισμός ήταν πάντοτε εδώ σε αυτήν την χώρα και επιτέλους εκφράστηκε! Ας το πάρουν απόφαση. Και ας πάρουν επίσης απόφαση ότι δεν ξεπουλιόμαστε, δεν βγάζουμε την συνείδησή μας στα παζάρια τους και επίσης ότι δηλώσεις μετανοίας δεν διαθέτουμε.
Στον άλλο ισχυρισμό τους ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν έχει πρόταση δεν θα τους απαντήσω με όσα τα τελευταία έτη έχουμε συγκεκριμένα προτείνει, αλλά θα τους πούμε ότι στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν χρειάζονται ούτε σοφοί οικονομολόγοι (όλοι γνωρίζουμε πως κατάντησαν την χώρα οι καθηγητάδες…), ότι δεν χρειάζεται καν πρόταση! Χρειάζεται πατριωτισμός, εντιμότητα, διαφάνεια, δικαιοσύνη. Και αυτοί οι οποίοι οδήγησαν την χώρα στον σημερινό ζόφο είναι βέβαιον ότι δεν διαθέτουν τίποτε από τα παραπάνω.
Τελειώνω επανερχόμενος και πάλι σε λόγια του Παναγιώτη Κονδύλη, λόγια που απαντούν στην ψευτοδημοκρατία της παγκοσμιοποίησης:
«Η διάδοση της δυτικής μαζικής δημοκρατίας σε παγκόσμια κλίμακα όχι μόνον δεν θα γεννήσει παντού πιστά αντίγραφα, αλλά θα αλλάξει και αυτήν την ίδια στις μητροπολιτικές χώρες, πυροδοτώντας παράλληλα οξύτατους αγώνες κατανομής. Αν ο 20ος αιώνας σήμανε τη διάψευση της κομμουνιστικής ουτοπίας, ο 21ος θα χαρακτηρισθεί από την κατάρρευση της φιλελεύθερης. Ποια συγκεκριμένα γεγονότα θα συγκροτήσουν τις μεγάλες ροπές κατά τον 21ο αιώνα, που θα είναι ο συγκλονιστικότερος και τραγικότερος της ανθρώπινης Ιστορίας, δεν μπορούμε να ξέρουμε. Ένα ωστόσο είναι βέβαιο: η Ιστορία δεν τελείωσε». «Από τον 20ο στον 21οαιώνα» εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ.
Η Ιστορία δεν τέλειωσε, λοιπόν, ας το πάρουν απόφαση. Ας πάρουν απόφαση επίσης ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι εδώ είτε τους αρέσει, είτε δεν τους αρέσει!
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
