 |
| Η Μίλα Ροζάνοβα, ζει στη Μόσχα και το Λος Άντζελες. © Φωτογραφία: kinobizon.ru |
Όπως και οι συνάδελφοι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οι ρώσοι κινηματογραφικοί παραγωγοί προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κυριαρχία του ξένου κινηματογράφου στις ρωσικές αίθουσες, να εξοικειώσουν τους θεατές με ποιοτικές ταινίες και δεν προσπαθούν να κερδίσουν το μαζικό κοινό. Για το βαθμό στον οποίο αυτό είναι εφικτό, μίλησε στη «Φωνή της Ρωσίας» η παραγωγός Μίλα Ροζάνοβα, η οποία το 2012 βρισκόταν στη λίστα των πιο πολλά υποσχόμενων πωλητών και αγοραστών, που κατάρτισε το αμερικανικό περιοδικό «Screen Daily».
Με σπουδές στη φιλολογία, η Μίλα Ροζάνοβα – παραγωγός της εταιρείας «Νέοι άνθρωποι» και διευθύντρια της εταιρείας διανομής «Κάρμεν φιλμ». Η Μίλα ξεκίνησε να ασχολείται ενεργά με τον κινηματογράφο ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’90, όταν ήταν ακόμα φοιτήτρια.
Τότε, θυμάται η ίδια, πρακτικά δεν υπήρχαν κινηματογράφοι, ενώ για την αναβίωση της ρωσικής κινηματογραφικής βιομηχανίας μπορούσε κανείς μόνο να ονειρεύεται:
- Παρακολουθούσαμε τι ενδιέφερε τον θεατή. Ομάδα-στόχος για εμάς ήταν οι συνομήλικοί μας, εκείνοι που ενδιαφέρονταν για τον κινηματογράφο. Πλήρης επιχείρηση στη διανομή ουσιαστικά δεν υπήρχε τότε. Οι περισσότεροι κινηματογράφοι είχαν κλείσει, είχαν μετατραπεί σε καταστήματα, κλαμπ, κέντρα διασκέδασης. Ταινίες από στούντιο έβγαιναν σε 20-30 αντίτυπα, και αυτό ήταν φυσιολογικό. Σήμερα βγαίνουν σε δύο χιλιάδες αντίτυπα.
Την πρώτη εμπειρία της Μίλα αποτέλεσε η πηγή πληροφοριών για τον κινηματογράφο στο διαδίκτυο, στα πρότυπα του αμερικανικού www.imdb.com. Σε σχεδόν 15 χρόνια αυτή η αρχή μετατράπηκε σε μια μεγάλη εταιρεία με δραστηριότητες πολλών κατευθύνσεων, διηγείται η Ροζάνοβα:
- «Άλλος κινηματογράφος» - για σκεπτόμενους, προχωρημένους θεατές, σχεδόν όπως είμασταν εμείς, όταν δημιουργούσαμε όλο αυτό. Τέτοιοι θεατές υπάρχουν, παρ’ όλο που είναι λίγοι – ειδικά αυτοί που πηγαίνουν στον κινηματογράφο. Σε αυτό το πλαίσιο παράγουμε 9-10 ταινίες το χρόνο.
Η Μίλα Ροζάνοβα ασχολείται με την επιλογή των ταινιών για διανομή και με την παραγωγή. Η ζωή της έχει χωριστεί μεταξύ Μόσχας και Λος Άντζελες. Στη δουλειά της η Μίλα προσπαθεί να εφαρμόζει τις γνώσεις και εμπειρίες, που έχει αποκτήσει στην Αμερική, και να τις προσαρμόζει στις ρωσικές συνθήκες. Η Μίλα λέει, ότι η ίδια δεν είναι η μοναδική στο «κινηματογραφικό» περιβάλλον, που ζει σε δύο ηπείρους. Ωστόσο, το ρωσικό κοινό είναι πολύ πιο νεαρό απ’ ότι, για παράδειγμα, το αμερικανικό, σημειώνει η παραγωγός:
- Όσον αφορά αυτούς, που σήμερα επισκέπτονται τον κινηματογράφο, είναι κυρίως έφηβοι, μαλλον το 70%. Είναι 13-17 ετών, δηλαδή μαθητές, πρωτοετείς φοιτητές, που διαθέτουν πολύ ελεύθερο χρόνο, είναι δραστήριοι και έτοιμοι να ξοδέψουν αυτόν τον ελεύθερο χρόνο. Στα χρόνια της νιότης μου δεν ήταν έτσι, επειδή όταν ήμουν 13 ετών, δεν υπήρχε πουθενά να πας – δεν υπήρχαν κινηματογράφοι.
Το νεανικό κοινό, το ενδιαφέρον των θεατών, κυρίως για τις ξένες ταινίες, το πρόβλημα του παράνομου κατεβάσματος από το διαδίκτυο – όλα αυτά τα προβλήματα κάνουν τη ζωή των ρώσων κινηματογραφικών παραγωγών αρκετά δύσκολη. Ωστόσο, οι νέοι παραγωγοί είναι έτοιμοι για σκληρή δουλειά. Αφού το πιο σημαντικό για αυτούς είναι το ενδιαφέρον. Όπως πολλοί εικονολήπτες γίνονται σκηνοθέτες, έτσι και οι διανομείς αρχίζουν να ασχολούνται με την παραγωγή ταινιών, λέει η Ροζάνοβα. Η ίδια δεν αποτελεί εξαίρεση. Η Μίλα λέει, ότι ξεκινώντας οποιαδήποτε δουλειά, η ίδια πάντα ρωτάει τον εαυτό της: για ποιον το κάνει αυτό, ποιος είναι ο θεατής της;- Όταν βρίσκω ή δημιουργώ – δεν έχει σημασία – κάτι, που βρίσκει ανταπόκριση στις καρδιές των θεατών, αυτό δημιουργεί ένα εκπληκτικά ευχάριστο συναίσθημα: όταν πηγαίνεις στην αίθουσα για την πρεμιέρα σου, παρατηρείς ότι οι άνθρωποι πράγματι βλέπουν, αντιδρούν. Εάν είναι παιδική ταινία, τότε τα παιδιά χειροκροτούν, γελούν. Γι’ αυτό το λόγο αξίζει να ασχολείσαι με αυτή τη δουλειά.
- Παρακολουθούσαμε τι ενδιέφερε τον θεατή. Ομάδα-στόχος για εμάς ήταν οι συνομήλικοί μας, εκείνοι που ενδιαφέρονταν για τον κινηματογράφο. Πλήρης επιχείρηση στη διανομή ουσιαστικά δεν υπήρχε τότε. Οι περισσότεροι κινηματογράφοι είχαν κλείσει, είχαν μετατραπεί σε καταστήματα, κλαμπ, κέντρα διασκέδασης. Ταινίες από στούντιο έβγαιναν σε 20-30 αντίτυπα, και αυτό ήταν φυσιολογικό. Σήμερα βγαίνουν σε δύο χιλιάδες αντίτυπα.
Την πρώτη εμπειρία της Μίλα αποτέλεσε η πηγή πληροφοριών για τον κινηματογράφο στο διαδίκτυο, στα πρότυπα του αμερικανικού www.imdb.com. Σε σχεδόν 15 χρόνια αυτή η αρχή μετατράπηκε σε μια μεγάλη εταιρεία με δραστηριότητες πολλών κατευθύνσεων, διηγείται η Ροζάνοβα:
- «Άλλος κινηματογράφος» - για σκεπτόμενους, προχωρημένους θεατές, σχεδόν όπως είμασταν εμείς, όταν δημιουργούσαμε όλο αυτό. Τέτοιοι θεατές υπάρχουν, παρ’ όλο που είναι λίγοι – ειδικά αυτοί που πηγαίνουν στον κινηματογράφο. Σε αυτό το πλαίσιο παράγουμε 9-10 ταινίες το χρόνο.
Η Μίλα Ροζάνοβα ασχολείται με την επιλογή των ταινιών για διανομή και με την παραγωγή. Η ζωή της έχει χωριστεί μεταξύ Μόσχας και Λος Άντζελες. Στη δουλειά της η Μίλα προσπαθεί να εφαρμόζει τις γνώσεις και εμπειρίες, που έχει αποκτήσει στην Αμερική, και να τις προσαρμόζει στις ρωσικές συνθήκες. Η Μίλα λέει, ότι η ίδια δεν είναι η μοναδική στο «κινηματογραφικό» περιβάλλον, που ζει σε δύο ηπείρους. Ωστόσο, το ρωσικό κοινό είναι πολύ πιο νεαρό απ’ ότι, για παράδειγμα, το αμερικανικό, σημειώνει η παραγωγός:
- Όσον αφορά αυτούς, που σήμερα επισκέπτονται τον κινηματογράφο, είναι κυρίως έφηβοι, μαλλον το 70%. Είναι 13-17 ετών, δηλαδή μαθητές, πρωτοετείς φοιτητές, που διαθέτουν πολύ ελεύθερο χρόνο, είναι δραστήριοι και έτοιμοι να ξοδέψουν αυτόν τον ελεύθερο χρόνο. Στα χρόνια της νιότης μου δεν ήταν έτσι, επειδή όταν ήμουν 13 ετών, δεν υπήρχε πουθενά να πας – δεν υπήρχαν κινηματογράφοι.
Το νεανικό κοινό, το ενδιαφέρον των θεατών, κυρίως για τις ξένες ταινίες, το πρόβλημα του παράνομου κατεβάσματος από το διαδίκτυο – όλα αυτά τα προβλήματα κάνουν τη ζωή των ρώσων κινηματογραφικών παραγωγών αρκετά δύσκολη. Ωστόσο, οι νέοι παραγωγοί είναι έτοιμοι για σκληρή δουλειά. Αφού το πιο σημαντικό για αυτούς είναι το ενδιαφέρον. Όπως πολλοί εικονολήπτες γίνονται σκηνοθέτες, έτσι και οι διανομείς αρχίζουν να ασχολούνται με την παραγωγή ταινιών, λέει η Ροζάνοβα. Η ίδια δεν αποτελεί εξαίρεση. Η Μίλα λέει, ότι ξεκινώντας οποιαδήποτε δουλειά, η ίδια πάντα ρωτάει τον εαυτό της: για ποιον το κάνει αυτό, ποιος είναι ο θεατής της;- Όταν βρίσκω ή δημιουργώ – δεν έχει σημασία – κάτι, που βρίσκει ανταπόκριση στις καρδιές των θεατών, αυτό δημιουργεί ένα εκπληκτικά ευχάριστο συναίσθημα: όταν πηγαίνεις στην αίθουσα για την πρεμιέρα σου, παρατηρείς ότι οι άνθρωποι πράγματι βλέπουν, αντιδρούν. Εάν είναι παιδική ταινία, τότε τα παιδιά χειροκροτούν, γελούν. Γι’ αυτό το λόγο αξίζει να ασχολείσαι με αυτή τη δουλειά.
Πηγή: ruvr.ru
