Η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα, διάχυτη σήμερα στην ελληνική κοινωνία, είναι ιδιότητα που διέπει τον μικρόκοσμο της Φυσικής, τον «υπόκοσμο» των στοιχειωδών και εν πολλοίς σκιωδών ως προς την υπόστασή τους σωματιδίων, όπου οι προβλέψεις για την κατάστασή τους υπόκειται στην αρχή του Χάΐζενμπεργκ (Γερμανός και αυτός), γνωστή και ως «αρχή της αβεβαιότητος» ή «αρχή της απροσδιοριστίας» (Unsicherheitsprinzip, Uncertainty principle).
Αντίθετα στον «κόσμο» της φυσικής καθημερινότητας, κόσμο όπου τα όρια και τα μεγέθη των οντοτήτων του είναι σαφή, οι λειτουργικές σχέσεις τους είναι επίσης σαφείς και ενέχουν την μορφή φυσικών νόμων και κανόνων, οι οποίοι επιτρέπουν παρεμβάσεις για την διασφάλιση της ευστάθειας των φυσικών και κατ’ επέκταση των κοινωνικών συστημάτων.
Τηρουμένων των αναλογιών (mutatis mutandis), όταν ένα κοινωνικό σύστημα καθίσταται «εντροπικό» (σύμφωνα με την ορολογία της Φυσικής), όταν δηλαδή κυριαρχήσουν μέσα του οι διαλυτικές δυνάμεις οι οποίες το μετατρέπουν από «κόσμο» σε «υπόκοσμο», μεταπίπτει αυτόματα στο βασίλειο της αβεβαιότητας, της ανασφάλειας, και της απροσδιοριστίας αναφορικά με την μελλοντική του εξέλιξη.
Τηρουμένων των αναλογιών (mutatis mutandis), όταν ένα κοινωνικό σύστημα καθίσταται «εντροπικό» (σύμφωνα με την ορολογία της Φυσικής), όταν δηλαδή κυριαρχήσουν μέσα του οι διαλυτικές δυνάμεις οι οποίες το μετατρέπουν από «κόσμο» σε «υπόκοσμο», μεταπίπτει αυτόματα στο βασίλειο της αβεβαιότητας, της ανασφάλειας, και της απροσδιοριστίας αναφορικά με την μελλοντική του εξέλιξη.
Ένα, για παράδειγμα, κοινωνικό σύστημα, το οποίο αδυνατεί να υψώσει φραγμό σε έναν λαθρομεταναστευτικό καταρράκτη ο οποίος πέφτει επάνω του αλλοιώνοντας την δημογραφική, φυλετική και πολιτισμική του σύνθεση, ένα κοινωνικό σύστημα το οποίο αδυνατεί να θέσει φραγμούς στην παραβατικότητα και την εγκληματικότητα, αφήνοντάς τες ανεξέλεγκτες και ανοίγοντας άκριτα τις πόρτες των φυλακών, ένα κοινωνικό σύστημα το οποίο απορρίπτει την έννοια της αριστείας, απαραίτητη προϋπόθεση sine qua non για την λειτουργία του αξιακού του υποβάθρου το οποίο υποκαθίσταται έτσι στην στελέχωση του κράτους με εργαλειακούς μηχανισμούς ιδεοληπτικού λαϊκισμού και ιδιοτελούς νεποτισμού, ένα κοινωνικό σύστημα το οποίο επιδιώκει την χαύνωση και παράλυση της νεολαίας του, βάζοντας πλάτη στην διάχυση της ναρκοκουλτούρας, οδεύει με μαθηματική ακρίβεια στον ταχύ μετασχηματισμό του σε χαώδη κοινωνικό υπόκοσμο με ότι αυτός συμπαρομαρτεί ως προς τις επιπτώσεις που θα επιφέρει στις ζωές των ανθρώπων.
Πτώχευση, πνευματική, ηθική, και οικονομική, ολική κατάρρευση ηθών και αξιών, και στο βάθος «αραβική άνοιξη», εθνικά σύνορα στην Λαμία, και εσωτερική διακυβέρνηση από έναν χριστιανό ή μουσουλμάνο Αμπντούλ Φατάχ αλ Σίσι.
Χρίστος Γούδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου