Την επόμενη μέρα το Foreign Policy δημοσίευσε το υλικό: «Τα έγγραφα της CIA επιβεβαιώνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βοηθούσαν το Σαντάμ Χουσεΐν να δηλητηριάζει το Ιράν». Υπάρχει άραγε σχέση μεταξύ των δυο γεγονότων;
Στις 17 Μαρτίου του 1988 κατά του κουρδικού χωριού Χαλάμπτζα στο βόρειο Ιράκ χρησιμοποιήθηκε δηλητηριώδης ουσία. «Μέσα σε μια ώρα πέθαναν περίπου 5 χιλ. Κούρδοι». Η ομάδα εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ, για παράξενο λόγο δεν μπόρεσε να προσδιορίσει ποίοι ακριβώς χρησιμοποίησαν τα αέρια στο χωριό, «το οποίο από τα μέσα Μαρτίου είχε καταληφθεί από τα ιρακινά στρατεύματα». Δηλώθηκε ότι «στις μάχες για τη Χαλάμπτζια αέρια χρησιμοποιήθηκαν και από τα δύο μέρη». Παρόλ΄ αυτά, «οι άνθρωποι πέθαναν από μια δηλητηριώδη ουσία στη βάση του κυανίου, που χρησιμοποιούσε το Ιράν». Όπως και στην περίπτωση με τη Δαμασκό, ήταν κάπως παράξενο να υποψιάζονται το Ιράν για χημική επίθεση εναντίον των συμμάχων, διότι τότε οι δυνάμεις της πολιτοφυλακής των Κούρδων ήταν με το μέρος του. Η αλήθεια εξακριβώθηκε αργότερα. Στις 17 Ιανουαρίου του 2010 το ιρακινό δικαστήριο έκρινε ένοχο για τη χημική επίθεση στο Χαλάμπτζα το Σαντάμ Χουσεΐν και τον καταδίκασε σε θάνατο με στραγγαλισμό.
Όπως γράφει το Foreign Policy, επίσημα πρόσωπα στις ΗΠΑ επέμεναν ότι η κυβέρνηση του Χουσεΐν ποτέ δεν είχε δηλώσει ότι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει χημικό όπλο. Όμως ο απόστρατος συνταγματάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας Ρικ Φρανκόνα – το 1988 ήταν στρατιωτικός ακόλουθος των ΗΠΑ στη Βαγδάτη – σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό δήλωσε: «Οι Ιρακινοί ποτέ δεν μας είχαν πει ότι σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν νευρο-παραλυτικό αέριο. Αυτό δεν τους σύμφερε. Ήδη τα ξέραμε όλα».
Ήξεραν και αργότερα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της CIA, τα δυο τρίτα των χημικών όπλων, που χρησιμοποιήθηκαν από το Ιράκ στον πόλεμο, χρησιμοποιήθηκαν το τελευταίο ενάμισι έτος του πολέμου.
Πως συνέβηκε αυτό; Στα τέλη του 1987 η υπηρεσία κατασκοπίας σε απόρρητη έκθεση προειδοποίησε τον Πρόεδρο Ρήγκαν ότι η επόμενη στρατιωτική επίθεση του Ιράν θα είναι μεγαλύτερης κλίμακας από όλες τις προηγούμενες, ότι οι Πέρσες έχουν πιθανότητα να διασπάσουν την άμυνα του Ιράκ και να καταλάβουν τη Βασόρα και έτσι να κερδίσουν τον πόλεμο. Ο Ρήγκαν διάβασε την έκθεση και, σύμφωνα με το Φρανκόνα, έγραψε στο περιθώριο: «Η νίκη του Ιράν είναι απαράδεκτη». Και άρχισαν να μεταβιβάζουν στο Ιράκ λεπτομερή στοιχεία για τη διάταξη και τις κινήσεις των στρατευμάτων του αντιπάλου. Το δε Ιράκ, χρησιμοποιώντας φωτογραφίες, χάρτες και άλλα κατασκοπευτικά στοιχεία των ΗΠΑ, χρησιμοποίησε χημικά όπλα πριν από τις 4 βασικές επιθέσεις στις αρχές του 1988. Βόμβες και βλήματα με δηλητηριώδη ουσία χρησιμοποιήθηκαν κατά των ιρανικών στρατευμάτων και στη χερσόνησο Φάο, πράγμα που βοήθησε το Ιράκ να καταλάβει όλη τη χερσόνησο. Ο ιρανικός στρατός δεν μπόρεσε να καταλάβει τη Βασόρα. Σύμφωνα με το Φρανκόνα, η Ουάσιγκτον ήταν πολύ ικανοποιημένη από τα αποτελέσματα, διότι μετά τις χημικές επιθέσεις το Ιράν δεν μπορούσε να επιτεθεί.
Σχετικά με την αμερικανική βοήθεια προς το καθεστώς Σαντάμ Χουσεΐν στον πόλεμο με το Ιράν μέσω φωτογραφιών και διαφόρων στοιχείων είχε γράψει το 1994 ο Μπρους Τζέντλστον στο βιβλίο του With Friends Like These. Στο βιβλίο του Ντάιλιπ Χάιρο The Longest War (1991) περιγράφεται λεπτομερώς η χημικός πόλεμος του Ιράκ. Πρόσφατα στο National Defense University έγιναν προσιτές μεταφράσεις των απομνημονευμάτων Ιρακινών στρατηγών, οι οποίοι γράφουν πολλές λεπτομέρειες για τις χημικές επιθέσεις. Η προσφορά του περιοδικού Foreign Policy συνίσταται στο ότι, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες τώρα πλέον έχουν προστεθεί και έγγραφα. Σήμερα, που ακόμα δεν έχει αποδεχτεί ποιος ακριβώς έχει χρησιμοποιήσει δηλητηριώδεις ουσίες στη Δαμασκό, η παλιά ιστορία με το Ιράκ αποδεικνύει ότι είναι εύκολο να κατηγορηθεί κάποιος, όταν κάποιοι το θέλουν πολύ. Μετά είναι δύσκολο να αποδεχτεί ότι έκαναν λάθος αποκλειστικά από καλή πρόθεση. Πολύ περισσότερο σε περίοδο, κατά την οποία τα μυστικά δεν ζουν και πολύ.
Στις 17 Μαρτίου του 1988 κατά του κουρδικού χωριού Χαλάμπτζα στο βόρειο Ιράκ χρησιμοποιήθηκε δηλητηριώδης ουσία. «Μέσα σε μια ώρα πέθαναν περίπου 5 χιλ. Κούρδοι». Η ομάδα εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ, για παράξενο λόγο δεν μπόρεσε να προσδιορίσει ποίοι ακριβώς χρησιμοποίησαν τα αέρια στο χωριό, «το οποίο από τα μέσα Μαρτίου είχε καταληφθεί από τα ιρακινά στρατεύματα». Δηλώθηκε ότι «στις μάχες για τη Χαλάμπτζια αέρια χρησιμοποιήθηκαν και από τα δύο μέρη». Παρόλ΄ αυτά, «οι άνθρωποι πέθαναν από μια δηλητηριώδη ουσία στη βάση του κυανίου, που χρησιμοποιούσε το Ιράν». Όπως και στην περίπτωση με τη Δαμασκό, ήταν κάπως παράξενο να υποψιάζονται το Ιράν για χημική επίθεση εναντίον των συμμάχων, διότι τότε οι δυνάμεις της πολιτοφυλακής των Κούρδων ήταν με το μέρος του. Η αλήθεια εξακριβώθηκε αργότερα. Στις 17 Ιανουαρίου του 2010 το ιρακινό δικαστήριο έκρινε ένοχο για τη χημική επίθεση στο Χαλάμπτζα το Σαντάμ Χουσεΐν και τον καταδίκασε σε θάνατο με στραγγαλισμό.
Όπως γράφει το Foreign Policy, επίσημα πρόσωπα στις ΗΠΑ επέμεναν ότι η κυβέρνηση του Χουσεΐν ποτέ δεν είχε δηλώσει ότι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει χημικό όπλο. Όμως ο απόστρατος συνταγματάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας Ρικ Φρανκόνα – το 1988 ήταν στρατιωτικός ακόλουθος των ΗΠΑ στη Βαγδάτη – σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό δήλωσε: «Οι Ιρακινοί ποτέ δεν μας είχαν πει ότι σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν νευρο-παραλυτικό αέριο. Αυτό δεν τους σύμφερε. Ήδη τα ξέραμε όλα».
Ήξεραν και αργότερα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της CIA, τα δυο τρίτα των χημικών όπλων, που χρησιμοποιήθηκαν από το Ιράκ στον πόλεμο, χρησιμοποιήθηκαν το τελευταίο ενάμισι έτος του πολέμου.
Πως συνέβηκε αυτό; Στα τέλη του 1987 η υπηρεσία κατασκοπίας σε απόρρητη έκθεση προειδοποίησε τον Πρόεδρο Ρήγκαν ότι η επόμενη στρατιωτική επίθεση του Ιράν θα είναι μεγαλύτερης κλίμακας από όλες τις προηγούμενες, ότι οι Πέρσες έχουν πιθανότητα να διασπάσουν την άμυνα του Ιράκ και να καταλάβουν τη Βασόρα και έτσι να κερδίσουν τον πόλεμο. Ο Ρήγκαν διάβασε την έκθεση και, σύμφωνα με το Φρανκόνα, έγραψε στο περιθώριο: «Η νίκη του Ιράν είναι απαράδεκτη». Και άρχισαν να μεταβιβάζουν στο Ιράκ λεπτομερή στοιχεία για τη διάταξη και τις κινήσεις των στρατευμάτων του αντιπάλου. Το δε Ιράκ, χρησιμοποιώντας φωτογραφίες, χάρτες και άλλα κατασκοπευτικά στοιχεία των ΗΠΑ, χρησιμοποίησε χημικά όπλα πριν από τις 4 βασικές επιθέσεις στις αρχές του 1988. Βόμβες και βλήματα με δηλητηριώδη ουσία χρησιμοποιήθηκαν κατά των ιρανικών στρατευμάτων και στη χερσόνησο Φάο, πράγμα που βοήθησε το Ιράκ να καταλάβει όλη τη χερσόνησο. Ο ιρανικός στρατός δεν μπόρεσε να καταλάβει τη Βασόρα. Σύμφωνα με το Φρανκόνα, η Ουάσιγκτον ήταν πολύ ικανοποιημένη από τα αποτελέσματα, διότι μετά τις χημικές επιθέσεις το Ιράν δεν μπορούσε να επιτεθεί.
Σχετικά με την αμερικανική βοήθεια προς το καθεστώς Σαντάμ Χουσεΐν στον πόλεμο με το Ιράν μέσω φωτογραφιών και διαφόρων στοιχείων είχε γράψει το 1994 ο Μπρους Τζέντλστον στο βιβλίο του With Friends Like These. Στο βιβλίο του Ντάιλιπ Χάιρο The Longest War (1991) περιγράφεται λεπτομερώς η χημικός πόλεμος του Ιράκ. Πρόσφατα στο National Defense University έγιναν προσιτές μεταφράσεις των απομνημονευμάτων Ιρακινών στρατηγών, οι οποίοι γράφουν πολλές λεπτομέρειες για τις χημικές επιθέσεις. Η προσφορά του περιοδικού Foreign Policy συνίσταται στο ότι, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες τώρα πλέον έχουν προστεθεί και έγγραφα. Σήμερα, που ακόμα δεν έχει αποδεχτεί ποιος ακριβώς έχει χρησιμοποιήσει δηλητηριώδεις ουσίες στη Δαμασκό, η παλιά ιστορία με το Ιράκ αποδεικνύει ότι είναι εύκολο να κατηγορηθεί κάποιος, όταν κάποιοι το θέλουν πολύ. Μετά είναι δύσκολο να αποδεχτεί ότι έκαναν λάθος αποκλειστικά από καλή πρόθεση. Πολύ περισσότερο σε περίοδο, κατά την οποία τα μυστικά δεν ζουν και πολύ.
Πηγή: ruvr.ru
