Έχουμε μια μακρά περίοδο αυξημένης τουρκικής επιθετικότητας μετά το πραξικόπημα κατά του Ερντογάν. Πώς αντιμετωπίζεται όλο αυτό στις Βρυξέλλες; Οι Έλληνες ευρωβουλευτές “σηκώνουν” το θέμα;
Στην Τουρκία, πριν μερικούς μήνες έγινε μία ενέργεια από μέρος των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης, η οποία είχε ορισμένα στοιχεία πραξικοπήματος. Υπάρχουν αρκετές ερμηνείες αυτής της ενέργειας, αν εν τέλει ήταν οργανωμένο ή σκηνοθετημένο πραξικόπημα από πλευράς του Ερντογάν. Βέβαια, το αποτέλεσμα είναι ότι, ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται το όλο θέμα ώστε να καταλύσει κάθε έννοια ελευθερίας και κράτους δικαίου, με ταυτόχρονη καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ώστε να πετύχει την απόλυτη κυριαρχία του στην Τουρκία.
Αυτό το γεγονός προκαλεί τις αντιδράσεις των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και των αντίστοιχων Ευρωβουλευτών, αλλά οι συγκεκριμένες αντιδράσεις χαρακτηρίζονται ως υποκριτικές. Ενώ βλέπουν και υποτίθεται ότι καταδικάζουν τις εν λόγω αντιδημοκρατικές ενέργειες του Ερντογάν, δεν αγγίζουν τις λοιπές προκλήσεις και απειλές του, όπως τις παραβιάσεις και παραβάσεις του Ελληνικού FIR, την παράνομη κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου, τις επεμβάσεις του στη Συρία και λοιπές άλλες επεκτατικές του πολιτικές.
Οι δε λοιποί Έλληνες Ευρωβουλευτές επικεντρώνονται στη σύνδεση αυτών των ενεργειών του Ερντογάν με την παράτυπη μετανάστευση, όπως την χαρακτηρίζουν και την απελευθέρωση, από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης, της βίζας στους Τούρκους πολίτες. Όλοι, με εξαίρεση τους Ευρωβουλευτές της Χρυσής Αυγής και του Μαριά αναφέρονται στην Τουρκία σε ήπιο τόνο, με αοριστολογίες και γενικότητες. Η κομματική τους γραμμή είναι τέτοια ώστε τους υποχρεώνει να μην αγγίζουν τα εθνικά θέματα που υπάρχουν, όσον αφορά, τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας και να επικεντρώνονται μόνο στο μεταναστευτικό.
Ως Στρατιωτικός αλλά και πολιτικός, πώς βλέπετε την συζήτηση που έχει ανοίξει περί ευρωστρατού; Μπορεί η Ελλάδα να βασιστεί σε κάτι τέτοιο για να προφυλαχθεί;
Η προσπάθεια σύστασης ευρωστρατού, πηγάζει από τη Γερμανία και τη Γαλλία, όπου η καθεμιά για τους δικούς της λόγους, προσπαθεί να απεξαρτηθεί από το ΝΑΤΟ. Η Γερμανία για να αναλάβει κυρίαρχο στρατιωτικό ρόλο εντός της ΕΕ, πλέον του οικονομικού και εμπορικού που ήδη κατέχει ενώ η Γαλλία απλά δεν την ικανοποιεί ο ρόλος της εντός του ΝΑΤΟ, όπου κυριαρχεί ο Αγγλοσαξωνικός άξονας (ΗΠΑ – Μεγάλη Βρετανία).
Είναι αδύνατο να εξηγήσω επακριβώς το στρατηγικό και επιχειρησιακό σχεδιασμό του εγχειρήματος, λόγω τού όγκου των πληροφοριών. Κάθε προσπάθεια δημιουργίας Ευρωπαϊκού στρατού όπως επιχειρείται, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, για πολλούς λόγους. Αναφέρω ενδεικτικά και συνοπτικά: ΝΑΤΟ και νέος σχεδιασμός (ΝΑΤΟ 2020), οικονομία, ετεροβαρείς εθνικές στρατηγικές και στόχοι εξωτερικής πολιτικής και πολλοί άλλοι.
Εξάλλου καμία χώρα, πρακτικά, δε θα δαπανήσει επιπλέον χρήματα του Π/Υ της και θα διαθέσει προσωπικό και δομές, όταν οι αμυντικές της ανάγκες καλύπτονται ήδη από τη βορειοατλαντική συμμαχία, ανάλογα βέβαια και με τις εκάστοτε γεω – πολιτικές / στρατηγικές συνθήκες.
Σε ότι αφορά στην Ελλάδα και κατά πόσο μπορεί να βασιστεί στον ευρωστρατό, να υπενθυμίσω κατά πόσο βοήθησε η ΕΕ την Ελλάδα στην επίλυση των χρόνιων προβλημάτων της με την Τουρκία και την επιθετικότητά της, το Κυπριακό, το θέμα της ονομασίας των Σκοπιών, το Βορειοηπειρωτικό και τον αλυτρωτισμό των όμορων κρατών.
Ως απάντηση λοιπόν στο ερώτημά σας, να επαναλάβω το γνωστό ρητό «Όποιος περιμένει από τη γειτονιά, γεύεται μα δε δειπνά». Με απλά λόγια αν περιμένουμε από τους ευρωπαίους να μας σώσουν, οδηγούμαστε σε βέβαιο αφανισμό.
Ως ευρωβουλευτής πώς βλέπετε το ζήτημα της μεταφοράς “εθνικής κυριαρχίας” από την Αθήνα στις Βρυξέλλες, μέσω των διαφόρων συνθηκών της ΕΕ;
Αρχικά θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι δεν υφίστανται πολλές συνθήκες αλλά 2 βασικές, η Συνθήκη Λειτουργίας της ΕΕ, γνωστή και ως συνθήκη της Λισαβώνας και η συνθήκη Σένγκεν.
Η Συνθήκη Λειτουργίας της ΕΕ, προήλθε μετά την αποτυχημένη απόπειρα των τεχνοκρατών της παγκοσμιοποίησης των Βρυξελλών και του Βερολίνου, να περάσουν το λεγόμενο Σύνταγμα της ΕΕ. Πολλοί ίσως θυμούνται το ΟΧΙ, στην επικύρωση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, στο δημοψήφισμα στη Γαλλία. Μοιραία λοιπόν, και για να καμφθούν οι αντιρρήσεις των λαών των 25, τότε, κρατών μελών, η κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας και μαζί του δικαιώματος, πρακτικά, της αρνησικυρίας των κρατών στην προσπάθεια επιβολής πολιτικών που στρέφονται ευθέως κατά της ευημερίας των πολιτών και υπέρ των προυχόντων και των τραπεζιτών, επήλθε με την επικύρωση της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ, στη Λισαβώνα.
Να αναφέρω πρακτικά παραδείγματα για να καταλάβουν οι αναγνώστες με ποιο τρόπο καταλύεται η εθνική κυριαρχία. Η συμμετοχή στη ζώνη του ευρώ είναι κατάλυση εθνικής οικονομικής ανεξαρτησίας, με την έννοια ότι η έκδοση νομίσματος συνιστά πράξη εθνικής κυριαρχίας και, ως τέτοια, δεν μπορεί να ανατίθεται σε όργανα ακόμη και θεσμικά, τα οποία όμως λειτουργούν υπό καθεστώς εμπορικής εταιρίας, όπως η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα. Το ευρώ ως νόμισμα δεν είναι αξιόγραφο (δηλ. αποδεικτικό αξίας) αλλά χρεόγραφο (δηλ. αποδεικτικό χρέους). Με απλά λόγια κάθε χώρα – μέλος της Ε.Ε. αντί να εκδίδει το νόμισμά της κυριαρχικά, αναγκάζεται να δανείζεται το χρήμα (τα Ευρώ) από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, είτε με τη μορφή των βραχυπρόθεσμων ρέπος, είτε με κρατικά ομόλογα, είτε με απευθείας δανεισμό τραπεζών. Και ο δανεισμός αυτός είναι και έντοκος!!!
Επίσης κάθε πολιτική που αποφασίζεται είτε σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είτε σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής, επιβάλλεται με τη μορφή οδηγίας, σύστασης ή νομοθετικής πράξης, στα κράτη μέλη, ακόμα και αν αυτά προβάλλουν αντιρρήσεις, καθότι χρειάζεται σχετική πλειοψηφία. Και γνωρίζετε πόσο εύκολο είναι για τη Γερμανία και τις χώρες- δορυφόρους της, να αποκτήσουν σχετική πλειοψηφία. Χαρακτηριστική περίπτωση τα περίφημα σχέδια αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης. Έχω ακούσει τόσα πολλά mea culpa, στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για τα λάθη, κατ΄ επιλογή και εξακολούθηση, που και η έννοια της λάθους πολιτικής επιλογής, έχει χάσει κάθε νόημα.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα, αλλά αυτά τα δύο που αφορούν στην οικονομία και στη λαθρομετανάστευση και απασχολούν την επικαιρότητα, είναι και τα πλέον χαρακτηριστικά.
Εξάλλου καμία χώρα, πρακτικά, δε θα δαπανήσει επιπλέον χρήματα του Π/Υ της και θα διαθέσει προσωπικό και δομές, όταν οι αμυντικές της ανάγκες καλύπτονται ήδη από τη βορειοατλαντική συμμαχία, ανάλογα βέβαια και με τις εκάστοτε γεω – πολιτικές / στρατηγικές συνθήκες.
Σε ότι αφορά στην Ελλάδα και κατά πόσο μπορεί να βασιστεί στον ευρωστρατό, να υπενθυμίσω κατά πόσο βοήθησε η ΕΕ την Ελλάδα στην επίλυση των χρόνιων προβλημάτων της με την Τουρκία και την επιθετικότητά της, το Κυπριακό, το θέμα της ονομασίας των Σκοπιών, το Βορειοηπειρωτικό και τον αλυτρωτισμό των όμορων κρατών.
Ως απάντηση λοιπόν στο ερώτημά σας, να επαναλάβω το γνωστό ρητό «Όποιος περιμένει από τη γειτονιά, γεύεται μα δε δειπνά». Με απλά λόγια αν περιμένουμε από τους ευρωπαίους να μας σώσουν, οδηγούμαστε σε βέβαιο αφανισμό.
Ως ευρωβουλευτής πώς βλέπετε το ζήτημα της μεταφοράς “εθνικής κυριαρχίας” από την Αθήνα στις Βρυξέλλες, μέσω των διαφόρων συνθηκών της ΕΕ;
Αρχικά θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι δεν υφίστανται πολλές συνθήκες αλλά 2 βασικές, η Συνθήκη Λειτουργίας της ΕΕ, γνωστή και ως συνθήκη της Λισαβώνας και η συνθήκη Σένγκεν.
Η Συνθήκη Λειτουργίας της ΕΕ, προήλθε μετά την αποτυχημένη απόπειρα των τεχνοκρατών της παγκοσμιοποίησης των Βρυξελλών και του Βερολίνου, να περάσουν το λεγόμενο Σύνταγμα της ΕΕ. Πολλοί ίσως θυμούνται το ΟΧΙ, στην επικύρωση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, στο δημοψήφισμα στη Γαλλία. Μοιραία λοιπόν, και για να καμφθούν οι αντιρρήσεις των λαών των 25, τότε, κρατών μελών, η κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας και μαζί του δικαιώματος, πρακτικά, της αρνησικυρίας των κρατών στην προσπάθεια επιβολής πολιτικών που στρέφονται ευθέως κατά της ευημερίας των πολιτών και υπέρ των προυχόντων και των τραπεζιτών, επήλθε με την επικύρωση της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ, στη Λισαβώνα.
Να αναφέρω πρακτικά παραδείγματα για να καταλάβουν οι αναγνώστες με ποιο τρόπο καταλύεται η εθνική κυριαρχία. Η συμμετοχή στη ζώνη του ευρώ είναι κατάλυση εθνικής οικονομικής ανεξαρτησίας, με την έννοια ότι η έκδοση νομίσματος συνιστά πράξη εθνικής κυριαρχίας και, ως τέτοια, δεν μπορεί να ανατίθεται σε όργανα ακόμη και θεσμικά, τα οποία όμως λειτουργούν υπό καθεστώς εμπορικής εταιρίας, όπως η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα. Το ευρώ ως νόμισμα δεν είναι αξιόγραφο (δηλ. αποδεικτικό αξίας) αλλά χρεόγραφο (δηλ. αποδεικτικό χρέους). Με απλά λόγια κάθε χώρα – μέλος της Ε.Ε. αντί να εκδίδει το νόμισμά της κυριαρχικά, αναγκάζεται να δανείζεται το χρήμα (τα Ευρώ) από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, είτε με τη μορφή των βραχυπρόθεσμων ρέπος, είτε με κρατικά ομόλογα, είτε με απευθείας δανεισμό τραπεζών. Και ο δανεισμός αυτός είναι και έντοκος!!!
Επίσης κάθε πολιτική που αποφασίζεται είτε σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είτε σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής, επιβάλλεται με τη μορφή οδηγίας, σύστασης ή νομοθετικής πράξης, στα κράτη μέλη, ακόμα και αν αυτά προβάλλουν αντιρρήσεις, καθότι χρειάζεται σχετική πλειοψηφία. Και γνωρίζετε πόσο εύκολο είναι για τη Γερμανία και τις χώρες- δορυφόρους της, να αποκτήσουν σχετική πλειοψηφία. Χαρακτηριστική περίπτωση τα περίφημα σχέδια αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης. Έχω ακούσει τόσα πολλά mea culpa, στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για τα λάθη, κατ΄ επιλογή και εξακολούθηση, που και η έννοια της λάθους πολιτικής επιλογής, έχει χάσει κάθε νόημα.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα, αλλά αυτά τα δύο που αφορούν στην οικονομία και στη λαθρομετανάστευση και απασχολούν την επικαιρότητα, είναι και τα πλέον χαρακτηριστικά.
Οι ευρωβουλευτές της ΧΑ στις Βρυξέλλες ανήκουν στους “Ανένταχτους”. Με τις πολιτικές εξελίξεις στην Γηραιά Ήπειρο και τα συντηρητικά-πατριωτικά κινήματα να ανεβαίνουν βλέπετε να δημιουργείται κάποια “ομάδα”;Ο Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή, ως η μοναδική αυθεντική, εθνικιστική και λαϊκή δύναμη, δέχθηκε και συνεχίζει να δέχεται μία πρωτόγνωρη, ανελέητη και σφοδρή επίθεση από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας. Επειδή αποτελεί την πραγματική απειλή ενάντια στο διεφθαρμένο πολιτικό μας σύστημα, τα υπόλοιπα κόμματα δημιούργησαν, στο πλαίσιο της αποδόμησής της και της περιθωριοποίησής της, εκμεταλλευόμενοι την επιρροή τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την εικόνα ενός ναζιστικού κόμματος και μίας εγκληματικής οργάνωσης.
Αυτή η εικόνα προβλήθηκε έντονα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πριν την παρουσία μας με αποτέλεσμα, όταν πρωτοπαρουσιαστήκαμε στις Βρυξέλλες, όλοι είχαν την εντύπωση ότι θα τους φερόμασταν με έναν ακραίο και βίαιο τρόπο. Τώρα, μετά από 2,5 χρόνια παρουσίας μας, η εικόνα αυτή άλλαξε. Η συμπεριφορά μας, ως αποτέλεσμα της αυθεντικής μας αγάπης προς την χώρα μας την Ελλάδα και η πολυεπίπεδη δραστηριότητά μας έχει οδηγήσει πολλούς Ευρωβουλευτές, κυρίως αυτούς που δεν είναι εγκλωβισμένοι στις μικροκομματικές τους ιδεοληψίες, να αλλάξουν τη στάση απέναντί μας.
Όμως, η αλλαγή της στάσης τους και η εκτίμησή τους προς τα πρόσωπά μας, δεν είναι αρκετά σε ένα πολιτικό πεδίο να οδηγήσει και σε πολιτικές συμμαχίες στις ήδη υπάρχουσες πολιτικές ομάδες. Ιδίως, όταν οι Ελληνικές κυβερνήσεις επιδιώκουν και καταφέρνουν να τηρούν την Χρυσή Αυγή εγκλωβισμένη σε έναν, εξαρχής αποτυχημένο για αυτούς, δικαστικό αγώνα. Βέβαια, οι ισορροπίες δείχνουν ότι αλλάζουν με την άνοδο των εθνικιστικών δυνάμεων.
Πώς θα σχολιάζατε τον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών έχουν φερθεί στους Έλληνες Αξιωματικούς; Απόστρατους και εν ενεργεία;
Με τιμωρητική και εκδικητική διάθεση. Όλες οι κυβερνήσεις μεταπολιτευτικά μεταχειρίστηκαν τις Ένοπλες Δυνάμεις με απαξιωτικό και συχνά εξευτελιστικό τρόπο. Κατάλοιπα του μένους απέναντι στους Αξιωματικούς, της λεγόμενης πατριωτικής κάστας που γέννησε και έθρεψε πλήθος ηρώων που έδωσαν το αίμα τους στους απελευθερωτικούς και λοιπούς αγώνες του Έθνους.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις κατάντησαν υπηρέτες των πολιτικών, μια βιομηχανία παραγωγής ρουσφετιών για την κομματική πελατεία και περιπλανώμενος θίασος για τα λαοπανηγύρια και τις θεατρινίστικου τύπου εκδηλώσεις αρχόντων της τοπικής, περιφερειακής και κεντρικής διοίκησης.
Δυστυχώς, και θλίβομαι ειλικρινά, σε αυτή τη λογική στάθηκαν αρωγοί και συνοδοιπόροι αρκετοί Αξιωματικοί σε μια προσπάθεια ανέλιξης στα ύπατα αξιώματα της ιεραρχίας. Ευτυχώς για μένα προσωπικά, τόσο ο χώρος που υπηρέτησα, οι Ειδικές Δυνάμεις, οι οποίες δεν προτιμούνται από τους λεγόμενους, ας μου επιτραπεί η έκφραση, «λουφαδόρους», όσο και οι συνθέσεις των λεγόμενων συμβουλίων κρίσεων, οι οποίες αποτελούνταν από Αξιωματικούς που είχαν προσωπική άποψη για το ποιόν μου και τις δυνατότητες μου, και με τη βοήθεια του Θεού που με κράτησε υγιή, κατάφερα να ανέλθω στο βαθμό του Υποστρατήγου, δίχως να έχω προσχωρήσει σε κανένα πολιτικό σχηματισμό.
Πώς κρίνετε την πορεία του Υπουργού Εθνικής Αμύνης Π. Καμμένου;
Όσο υπηρετούσα στις Ειδικές Δυνάμεις και από Ανθυπολοχαγός, εξερχόμενος από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, έμαθα να λειτουργώ σύμφωνα με τις στρατιωτικές αρετές και στη βάση του «εμείς» και όχι του «εγώ». Η συλλογικότητα, η συναδελφικότητα και το πνεύμα Μονάδας είναι συνταγές στρατιωτικής επιτυχίας. Κυριότερα όμως, ορκίστηκα ενώπιων των εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων, να υπερασπίζομαι την πατρίδα μου και τον Ελληνικό λαό, χωρίς να ρωτήσω τι κόμμα ψηφίζει ο καθένας. Όλους τους Έλληνες.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, είναι θεσμός, υπηρετεί το Υπουργείο και τον Ελληνικό λαό και με αυτό το γνώμονα πρέπει να πορεύεται. Ο εκάστοτε Υπουργός εκπροσωπεί το σύνολο των υπηρετούντων, στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό, και οφείλει να θέτει πρωτίστως τα συμφέροντα τους πάνω από πολιτικές και κομματικές γραμμές και ιδιοτέλειες.
Προφανώς και επί της πράξης, ο Καμμένος λειτούργησε πάνω στη λογική του δεν αγγίζω τα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν τις Ένοπλες Δυνάμεις, εμπαίζοντας το προσωπικό ότι τάχα προσπαθεί, αλλά οι οικονομικές συγκυρίες δεν επιτρέπουν την εφαρμογή της πολιτικής του. Μου ζητάτε να κρίνω την πορεία του και απλά σας ρωτώ, ποια πορεία, τι έργο έχει να επιδείξει ο Καμένος έτσι ώστε να σχολιάσω. έργο μηδέν, ουσία μηδέν, επίλυση προβλημάτων μηδέν εις στο πηλίκο. Επιτρέψτε μου δε, να μην επεκταθώ έτι περαιτέρω γιατί δε θέλω να ασχοληθώ με τον κύριο «μηδέν εις το πηλίκο».
Το μόνο για το οποίο θέλω να διαβεβαιώσω είναι ότι, υπάρχει χρόνος και η μαγιά (φιλοπατρία, αυταπάρνηση, στρατιωτικό πνεύμα) του Έλληνα αξιωματικού, για να αντιστραφεί η τωρινή κατάσταση στις Ένοπλες Δυνάμεις. Χωρίς Καμμένο η Ελλάς θα ζήσει, χωρίς όμως αξιόμαχες Ένοπλες Δυνάμεις είναι καταδικασμένη σε αφανισμό.
Όσον αφορά σε ζητήματα Ασφαλείας, η σύνδεση του μεταναστευτικού με την τρομοκρατία, έχει γινει πλέον αποδεκτή παντού. Στην χώρα μας όμως, έχουμε ένα είδος “προστασίας” από την δημοσιότητα τέτοιων επιθέσεων. Μπορούν οι δομές Ασφαλείας μας να αντεπεξέλθουν;
Έχετε απόλυτο δίκιο και πολλές φορές σε παρεμβάσεις μου στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και σε άρθρα μου έχω επισημάνει την άμεση σύνδεση του λεγόμενου προσφυγικού (λαθρομετανάστευση), με τη γηγενή και εισαγόμενη τρομοκρατία. Οι Έλληνες, παρασυρόμενοι από την αριστερή προπαγάνδα της Κυβέρνησης και των ΜΜΕ που προσπάθησαν να συνδέσουν το φαινόμενο με τις πληγές της προσφυγιάς από την μικρασιατική καταστροφή, την Κύπρο αλλά και της αναγκαστικής μετανάστευσης λόγω της φτώχειας και της ανέχειας, τόσο κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου, όσο και μεταπολεμικά, πίστεψαν στο δράμα των ανθρώπων που χτυπούν την πόρτα μας και προσέτρεξαν σε βοήθεια και επίδειξη αλληλεγγύης. Βέβαια κανείς δεν τους προειδοποίησε ότι πολλοί εξ αυτών είναι ριψάσπιδες που δείλιασαν να πολεμήσουν για την πατρίδα τους (Συρία), τζιχαντιστές με αποστολή να διαλύσουν κάθε έννοια χριστιανικού πολιτισμού και να επιβάλλουν τη σαρία και το σουνιτισμό, κλέφτες, βιαστές και εγκληματίες που διώκονται στην πατρίδα τους αλλά και μετανάστες από αφρικανικές κα ασιατικές χώρες, που αν και φτωχοί και απελπισμένοι, αδυνατούν να υπακούσουν σε νόμους και κανόνες μιας ευνομούμενης πολιτείας, γιατί έτσι απλά έμαθαν στις δικές τους απολίτιστες χώρες.
Και μετά βιώσαμε το μπαράζ των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, στην Κολωνία και αλλού σε μικρότερη κλίμακα. Βιώσαμε την ωμότητα των ληστειών, βιασμών και προπηλακισμών, ανθρώπων που είτε δεν αφομοιώθηκαν κοινωνικά και πολιτιστικά είτε διακατέχονται από ισλαμικό μένος.
Η απόκρυψη τέτοιων επιθέσεων, ειδικά των βιασμών και προπηλακισμών, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Γίνεται και επιβάλλεται στα ΜΜΕ και άλλων χωρών, πχ της Γερμανίας και να υπενθυμίσω ή να πληροφορήσω το συμβάν, όπου η Αστυνομία της Κολωνίας απέκρυψε για μέρες τους βιασμούς που συνέβησαν κατά τους εορτασμούς της Πρωτοχρονιάς, υπό το φόβο πρόκλησης αντιποίνων από τους Γερμανούς πολίτες ή απλά φοβούμενοι τη συλλογική καταδίκη της πολιτικής Μέρκελ για τους «πρόσφυγες».
Εν προκειμένω και χωρίς υπεκφυγές ή προσπάθεια αποφυγής απάντησης, δε δύναμαι να γνωρίζω κατά πόσο οι κρατικές δομές ασφαλείας είναι έτοιμες να ανταπεξέλθουν στην αντιμετώπιση εξτρεμιστικών επιθέσεων, είτε σε επιχειρησιακό είτε σε πληροφοριακό επίπεδο. Είμαι όμως βαθιά πεπεισμένος ότι, ανεξάρτητα από τη λεγόμενη «φυσική» ηγεσία των υπουργείων εσωτερικών, προστασίας του πολίτη και εθνικής άμυνας, δηλαδή των μπολσεβίκων και ποτισμένων με την εθνομηδενιστική αριστερή ιδεοληψία, το σύνολο των υπηρετούντων στις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας, θα μείνουν πιστοί στον όρκο που δίνουν στην πατρίδα τους και θα υπερασπιστούν με σθένος και αυταπάρνηση την Ελλάδα έναντι κάθε εχθρού, εσωτερικού ή/και εξωτερικού.
Όταν είχατε ανακοινώσει την υποψηφιότητά σας με την Χ.Α. η τότε ηγεσία του ΥΠΕΘΑ αντέδρασε ξεκινώντας μέχρι και έρευνα για τις σχέσεις στρατιωτικών με την ΧΑ. Θεωρείτε ότι τέτοιου είδους “επεμβάσεις” είναι “αποτελεσματικές”; Μπορούν να αποκόψουν πιθανά στελέχη από το να συμμετέχουν στο κόμμα στο οποίο συμμετέχετε και εσείς;Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε με διαταγή του ΥΠΕΘΑ και με αφορμή τη συμμετοχή μου στις Ευρωεκλογές του 2014 με τον Λαϊκό Σύνδεσμο-Χρυσή Αυγή, αποτελεί την πιο ξεκάθαρη έκφραση της κομματικής αυθαιρεσίας στην πατρίδα μας. Μπροστά στην πιθανή απώλεια της κομματικής τους επιρροής δεν σεβάστηκαν ούτε τον ιερό χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων.
Χαρακτηριστική απάντηση στην επαίσχυντη αυτή ενέργεια του ΥΠΕΘΑ ήταν μία τοποθέτηση ενός απόστρατου συναδέλφου μου, όταν συζητούσαμε τα τεκτενόμενα εκείνη την περίοδο. Μου είπε λοιπόν ότι, η καλύτερη απάντηση που θα μπορούσε να δώσει στον ενεργών την ΕΔΕ ένας Διοικητής που του ζητήθηκε να εξετάσει την ύπαρξη Χρυσαυγητών στην Μονάδα του ήταν η εξής: «Κατόπιν ελέγχου που πραγματοποίησα στη Μονάδα μου αναφέρω ότι, η ΝΔ έλαβε 20 ψήφους, το ΠΑΣΟΚ 20 ψήφους, ο ΣΥΡΙΖΑ 20 ψήφους, το ΚΚΕ 20 ψήφους, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 5 ψήφους».
Αν μη τι άλλο, το όλο αυτό θέμα δημιούργησε μία εικόνα φακελώματος και πιστοποιητικού νομιμοφροσύνης που τόσο δυνατά και με σθένος καταδικάζουν τα «δημοκρατικά κόμματα». Πραγματικά λυπάμαι για αυτή την κατάντια, αλλά πολύ περισσότερο ανησυχώ για τη προσπάθεια διάλυσης των Ενόπλων Δυνάμεων που προωθούν.
Η Χ.Α. στο παρελθόν έγραφε ότι θεωρεί τους Αξιωματικούς την φυσική “ελίτ” του Έθνους. Εσείς που μια ζωή ζήσατε στον Στρατό θα συμφωνούσατε;
Η έννοια του Αξιωματικού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη Διοίκηση και την Ηγεσία. Η στρατιωτική ζωή αλλά κυρίως η στρατιωτική παιδεία ενισχύει τα προτερήματα των Αξιωματικών και αναδεικνύει ηγετικές μορφές και ισχυρές προσωπικότητες. Είναι φυσικό λοιπόν να αποτελούν ένα ιδιαίτερο κομμάτι του Ελληνικού λαού. Μη ξεχνάμε πόσοι Πρωθυπουργοί, ιστορικά, ήταν πρώην στρατιωτικοί.
Η διαφοροποίηση αυτή δεν αναφέρεται στην ανωτερότητά τους σε σχέση με τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες, αλλά στην κοινή τους πίστη στα ιδεώδη και ιδανικά του έθνους μας, της ορθόδοξης θρησκείας μας και στην ανιδιοτελή αγάπη προς την πατρίδα μας και τον Θεό. Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις της γενιάς του Πολυτεχνείου τους περιθωριοποίησαν και έπεισαν τον Ελληνικό λαό ότι οι Αξιωματικοί αποτελούν απειλή για τη δημοκρατία. Έτσι, η πατρίδα μας απώλεσε ένα πολύ αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που μπορούσε και ακόμα μπορεί να τη βοηθήσει σε πολλά επίπεδα, όπως στην εξωτερική πολιτική, τη διπλωματία, την ασφάλεια κλπ. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα να αναφέρω τις επιλογές του Τραμπ σε θέσεις κλειδιά στη κυβέρνηση που σχηματίζει.
Εμείς, ως Χρυσή Αυγή θα επιδιώξουμε να αξιοποιήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα και επιτυχέστερα τους Αξιωματικούς, ως υγιές κομμάτι του Έθνους, εντός του εύρους των αρμοδιοτήτων τους για την γεωπολιτική και γεωστρατηγική αναβάθμιση και ισχυροποίηση της χώρας μας.
Κρίσεις και κομματικοποίηση των Ανωτάτων Αξιωματικών. Υπάρχει αξιοκρατία;
Η ερώτηση είναι ρητορική και προφανώς δεν χρήζει απάντησης. Θα μπορούσε να ενταχθεί σε μια πιο γενικόλογη, δηλαδή, υπάρχει αξιοκρατία οπουδήποτε στην Ελλάδα;
Δε θέλω να απαντήσω εξωραΐζοντας καταστάσεις αλλά και ούτε πιστεύω ότι τα πάντα έχουν περιέλθει σε σήψη και τέλμα. Είναι κοινό μυστικό ότι, σε πλείστες περιπτώσεις, εν Ελλάδι προωθούνται οι ά(χ)ρηστοι ή αρεστοί και όχι οι άριστοι. Είναι κοινό μυστικό ότι η εξέλιξη και ανέλιξη συχνά συνδέονται άμεσα με το «αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη». Είναι όμως και βέβαιο ότι πολλοί, έχουν πετύχει πολλά, με σκληρή δουλειά, με επιμονή στον αντικειμενικό σκοπό.
Τα φαινόμενα κομματικοποίησης των Ενόπλων Δυνάμεων μπορούν κάλλιστα να εξαλειφθούν, όταν οι ανώτατοι αξιωματικοί αποφασίσουν να θέσουν το συμφέρον της πατρίδας και της υπηρεσίας πάνω από το προσωπικές τους βλέψεις και στόχους. Όταν συνειδητοποιήσουν ότι οι εκάστοτε πολιτικοί, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και συμπεριφέρονται κατά αυτό τον τρόπο.
Να παραθέσω ένα απλό ιστορικό παράδειγμα. Τη δεκαετία του 80, εκλήθη ο Γερμανός αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων από την πολιτική ηγεσία και του επέδωσαν ένα σχέδιο αλλαγών του στρατεύματος. Ο Αρχηγός μελέτησε το κείμενο και προέβαλε αντιρρήσεις, μη αποδεχόμενος τις προτεινόμενες αλλαγές. Αποτέλεσμα ήταν να παραιτηθεί, κατόπιν πιέσεων. Ο επόμενος Αρχηγός, επίσης αρνήθηκε και οδηγήθηκε σε παραίτηση. Μετά από σειρά παραιτήσεων Αρχηγών, η πολιτική ηγεσία αναγκάσθηκε να επαναφέρει τον αρχικό και όχι μόνο να αποσύρει τις προτάσεις, αλλά και να δεχθεί τις αιτιάσεις του Αρχηγού, για αλλαγές στο Στράτευμα, προς το καλύτερο, μπορείτε να υποθέσετε.
Δεν είναι λοιπόν στο χέρι των πολιτικών να ποδηγετούν τους Αξιωματικούς. Όσο υπάρχουν οσφυοκάμπτες και ιδιοτελείς Αξιωματικοί, τα φαινόμενα κομματικοποίησης στις Ένοπλες Δυνάμεις θα συνεχίζουν να υπάρχουν, ώστε οι πολιτικάντιδες να εκμεταλλεύονται ψηφοθηρικά τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Η έννοια του Αξιωματικού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη Διοίκηση και την Ηγεσία. Η στρατιωτική ζωή αλλά κυρίως η στρατιωτική παιδεία ενισχύει τα προτερήματα των Αξιωματικών και αναδεικνύει ηγετικές μορφές και ισχυρές προσωπικότητες. Είναι φυσικό λοιπόν να αποτελούν ένα ιδιαίτερο κομμάτι του Ελληνικού λαού. Μη ξεχνάμε πόσοι Πρωθυπουργοί, ιστορικά, ήταν πρώην στρατιωτικοί.
Η διαφοροποίηση αυτή δεν αναφέρεται στην ανωτερότητά τους σε σχέση με τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες, αλλά στην κοινή τους πίστη στα ιδεώδη και ιδανικά του έθνους μας, της ορθόδοξης θρησκείας μας και στην ανιδιοτελή αγάπη προς την πατρίδα μας και τον Θεό. Δυστυχώς, οι κυβερνήσεις της γενιάς του Πολυτεχνείου τους περιθωριοποίησαν και έπεισαν τον Ελληνικό λαό ότι οι Αξιωματικοί αποτελούν απειλή για τη δημοκρατία. Έτσι, η πατρίδα μας απώλεσε ένα πολύ αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που μπορούσε και ακόμα μπορεί να τη βοηθήσει σε πολλά επίπεδα, όπως στην εξωτερική πολιτική, τη διπλωματία, την ασφάλεια κλπ. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα να αναφέρω τις επιλογές του Τραμπ σε θέσεις κλειδιά στη κυβέρνηση που σχηματίζει.
Εμείς, ως Χρυσή Αυγή θα επιδιώξουμε να αξιοποιήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα και επιτυχέστερα τους Αξιωματικούς, ως υγιές κομμάτι του Έθνους, εντός του εύρους των αρμοδιοτήτων τους για την γεωπολιτική και γεωστρατηγική αναβάθμιση και ισχυροποίηση της χώρας μας.
Κρίσεις και κομματικοποίηση των Ανωτάτων Αξιωματικών. Υπάρχει αξιοκρατία;
Η ερώτηση είναι ρητορική και προφανώς δεν χρήζει απάντησης. Θα μπορούσε να ενταχθεί σε μια πιο γενικόλογη, δηλαδή, υπάρχει αξιοκρατία οπουδήποτε στην Ελλάδα;
Δε θέλω να απαντήσω εξωραΐζοντας καταστάσεις αλλά και ούτε πιστεύω ότι τα πάντα έχουν περιέλθει σε σήψη και τέλμα. Είναι κοινό μυστικό ότι, σε πλείστες περιπτώσεις, εν Ελλάδι προωθούνται οι ά(χ)ρηστοι ή αρεστοί και όχι οι άριστοι. Είναι κοινό μυστικό ότι η εξέλιξη και ανέλιξη συχνά συνδέονται άμεσα με το «αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη». Είναι όμως και βέβαιο ότι πολλοί, έχουν πετύχει πολλά, με σκληρή δουλειά, με επιμονή στον αντικειμενικό σκοπό.
Τα φαινόμενα κομματικοποίησης των Ενόπλων Δυνάμεων μπορούν κάλλιστα να εξαλειφθούν, όταν οι ανώτατοι αξιωματικοί αποφασίσουν να θέσουν το συμφέρον της πατρίδας και της υπηρεσίας πάνω από το προσωπικές τους βλέψεις και στόχους. Όταν συνειδητοποιήσουν ότι οι εκάστοτε πολιτικοί, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και συμπεριφέρονται κατά αυτό τον τρόπο.
Να παραθέσω ένα απλό ιστορικό παράδειγμα. Τη δεκαετία του 80, εκλήθη ο Γερμανός αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων από την πολιτική ηγεσία και του επέδωσαν ένα σχέδιο αλλαγών του στρατεύματος. Ο Αρχηγός μελέτησε το κείμενο και προέβαλε αντιρρήσεις, μη αποδεχόμενος τις προτεινόμενες αλλαγές. Αποτέλεσμα ήταν να παραιτηθεί, κατόπιν πιέσεων. Ο επόμενος Αρχηγός, επίσης αρνήθηκε και οδηγήθηκε σε παραίτηση. Μετά από σειρά παραιτήσεων Αρχηγών, η πολιτική ηγεσία αναγκάσθηκε να επαναφέρει τον αρχικό και όχι μόνο να αποσύρει τις προτάσεις, αλλά και να δεχθεί τις αιτιάσεις του Αρχηγού, για αλλαγές στο Στράτευμα, προς το καλύτερο, μπορείτε να υποθέσετε.
Δεν είναι λοιπόν στο χέρι των πολιτικών να ποδηγετούν τους Αξιωματικούς. Όσο υπάρχουν οσφυοκάμπτες και ιδιοτελείς Αξιωματικοί, τα φαινόμενα κομματικοποίησης στις Ένοπλες Δυνάμεις θα συνεχίζουν να υπάρχουν, ώστε οι πολιτικάντιδες να εκμεταλλεύονται ψηφοθηρικά τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου