Είναι προφανώς ελάχιστες φορές που η άποψη της μειοψηφίας ξεσηκώνει περισσότερες συζητήσεις από αυτή τη πλειοψηφίας, αλλά σίγουρα μια από αυτές είναι του Εφέτη Νίκου Σαλάτα στην παραπομπή των κατηγορουμένων για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής σχετικά με το αδίκημα της "εγκληματικής οργάνωσης".
Ο δικαστής που ήταν μάλιστα εισηγητής της υπόθεσης, ουσιαστικά θεωρεί εκτός λογικής του νόμου να απαγγελθεί στη Χρυσή Αυγή κατηγορία πως ουσιαστικά πρόκειται για εγκληματική οργάνωση καθώς θεωρεί πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Δηλαδή εν ολίγοις η άποψη του εφέτη είναι πως η Χρυσή Αυγή δεν λειτουργούσε με τους τυπικούς κανόνες του νόμου περί εγκληματικής οργάνωσης κάτι που ουσιαστικά αποτελεί υπερασπιστική γραμμή εξαρχής κυρίως του Νίκου Μιχαλολιάκου και των βουλευτών του κόμματος. Η άποψη αυτή κατατείνει πως υπάρχουν δράστες εγκληματικών ενεργειών (αποτρόπαιων και ανθρωποκτόνων σε κάποιες περιπτώσεις) τα οποία δεν αφορούν κεντρική σχεδίασή τους από το κόμμα.
Μάλιστα, αν τελικά το δικαστήριο ενώπιον του οποίου θα οδηγηθούν οι κατηγορούμενοι κάνει δεκτή αυτή την άποψη, ο Νίκος Μιχαλολιάκος και τα ηγετικά στελέχη της ΧΑ, που δεν βαρύνονται με επιμέρους πράξεις αλλά μόνο αορίστως με «διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης», οδηγούνται σε αθώωση.
Τι λέει η πλειοψηφούσα άποψη
Η άποψη της πλειοψηφίας πάντως είναι άλλη και μάλιστα λέει πως "στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής εφαρμόζεται πλήρως το άρθρο 187 παρ. 1 του ΠΚ, δηλαδή η ελληνική νομοθεσία που είναι αυστηρότερη από την διεθνή σύμβαση του Παλέρμο, όπως συμβαίνει και με άλλες νομοθεσίες ευρωπαϊκών χωρών... Η Ελλάδα υπέγραψε τη σύμβαση του Παλέρμο και με νόμο 3875/10 κύρωσε αυτή προσαρμόζοντας με τη σημερινή του μορφή του άρθρο 187 του ΠΚ, όπως σαφώς προκύπτει από το περιεχόμενο του παραπάνω άρθρου ο Έλληνας νομοθέτης επέλεξε, σύμφωνα με το άρθρο 34 της εν λόγω σύμβασης, την επί το αυστηρότερο προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας για την επίτευξη των στόχων της σύμβασης που έχει καταστεί πλέον μέρος της εσωτερικής μας νομοθεσίας.
Η άποψη της μειοψηφίας
Ο Εφετής Νίκος Σαλάτας αντέτεινε ότι δεν μπορεί να αποδοθεί η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής, διότι πρέπει να εφαρμοστεί η διεθνής σύμβαση του Παλέρμο και όχι το άρθρο 187 του ΠΚ.
"Η σύμβαση του Παλέρμο ορίζει ως οργανωμένη εγκληματική ομάδα τη δομομημένη ομάδα, που κάποια χρονική στιγμή ενεργεί με κοινό σκοπό τέλεσης ενός ή περισσότερων εγκλημάτων προκειμένου να προσποριστεί αμέσως ή εμμέσως οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος…. Ρητά επομένως εκλαμβάνεται ως «εγκληματική οργάνωση» εκείνη που τα μέλη της ενεργούν , όχι από ακραία πολιτική ιδεολογία ή πεποιθήσεις , ακόμα και από διαστροφικό χαρακτήρα (λ.χ ομάδα σατανιστών) αλλά «με σκοπό να προσποριστούν , άμεσα ή έμμεσα οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος «. Και από τη νομική αυτή περιγραφή προκύπτει ότι η αναφορά γίνεται σε εγκληματικές οργανώσεις ‘τύπου μαφίας» ή παρόμοια εγκληματικά κυκλώματα». …
Τα πολιτικά κόμματα
«Το άρθρο 29 του Συντάγματος κατοχυρώνει την ελευθερία των Ελλήνων να ιδρύσουν πολιτικά κόμματα και να μετέχουν σ΄αυτά, πλην όμως δεν μπορεί η επίκληση της πολιτικής ελευθερίας να δικαιολογήσει στην ελληνική έννομη τάξη την ύπαρξη μιας εγκληματικής ομάδας εσαεί , υπό το μανδύα του πολιτικού κόμματος , χωρίς καμία απολύτως δυνατότητα εφαρμογής του ποινικού νόμου , με την αιτιολογία ότι – σε επίπεδο δικαίου- δεν προβλέπεται απαγόρευση αυτού. Επομένως , υπό την ορθή ερμηνεία του άρθρου 29 του Συντάγματος, τα πολιτικά κόμματα δε θα πρέπει να παρεμποδίζονται κατά την επίκληση της πολιτικής τους δραστηριότητας , τούτο όμως δεν μπορεί να ισχύει για εγκλήματα , τα οποία διαπράττονται ακόμα καιν στο πλαίσιο μας τέτοιας δραστηριότητας. Συνεπώς, η ελευθερία των κομμάτων πρέπει να περιορίζεται στη συνταγματική αποστολή τους .
Τι λέει η πλειοψηφούσα άποψη
Η άποψη της πλειοψηφίας πάντως είναι άλλη και μάλιστα λέει πως "στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής εφαρμόζεται πλήρως το άρθρο 187 παρ. 1 του ΠΚ, δηλαδή η ελληνική νομοθεσία που είναι αυστηρότερη από την διεθνή σύμβαση του Παλέρμο, όπως συμβαίνει και με άλλες νομοθεσίες ευρωπαϊκών χωρών... Η Ελλάδα υπέγραψε τη σύμβαση του Παλέρμο και με νόμο 3875/10 κύρωσε αυτή προσαρμόζοντας με τη σημερινή του μορφή του άρθρο 187 του ΠΚ, όπως σαφώς προκύπτει από το περιεχόμενο του παραπάνω άρθρου ο Έλληνας νομοθέτης επέλεξε, σύμφωνα με το άρθρο 34 της εν λόγω σύμβασης, την επί το αυστηρότερο προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας για την επίτευξη των στόχων της σύμβασης που έχει καταστεί πλέον μέρος της εσωτερικής μας νομοθεσίας.
Η άποψη της μειοψηφίας
Ο Εφετής Νίκος Σαλάτας αντέτεινε ότι δεν μπορεί να αποδοθεί η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής, διότι πρέπει να εφαρμοστεί η διεθνής σύμβαση του Παλέρμο και όχι το άρθρο 187 του ΠΚ.
"Η σύμβαση του Παλέρμο ορίζει ως οργανωμένη εγκληματική ομάδα τη δομομημένη ομάδα, που κάποια χρονική στιγμή ενεργεί με κοινό σκοπό τέλεσης ενός ή περισσότερων εγκλημάτων προκειμένου να προσποριστεί αμέσως ή εμμέσως οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος…. Ρητά επομένως εκλαμβάνεται ως «εγκληματική οργάνωση» εκείνη που τα μέλη της ενεργούν , όχι από ακραία πολιτική ιδεολογία ή πεποιθήσεις , ακόμα και από διαστροφικό χαρακτήρα (λ.χ ομάδα σατανιστών) αλλά «με σκοπό να προσποριστούν , άμεσα ή έμμεσα οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος «. Και από τη νομική αυτή περιγραφή προκύπτει ότι η αναφορά γίνεται σε εγκληματικές οργανώσεις ‘τύπου μαφίας» ή παρόμοια εγκληματικά κυκλώματα». …
Τα πολιτικά κόμματα
«Το άρθρο 29 του Συντάγματος κατοχυρώνει την ελευθερία των Ελλήνων να ιδρύσουν πολιτικά κόμματα και να μετέχουν σ΄αυτά, πλην όμως δεν μπορεί η επίκληση της πολιτικής ελευθερίας να δικαιολογήσει στην ελληνική έννομη τάξη την ύπαρξη μιας εγκληματικής ομάδας εσαεί , υπό το μανδύα του πολιτικού κόμματος , χωρίς καμία απολύτως δυνατότητα εφαρμογής του ποινικού νόμου , με την αιτιολογία ότι – σε επίπεδο δικαίου- δεν προβλέπεται απαγόρευση αυτού. Επομένως , υπό την ορθή ερμηνεία του άρθρου 29 του Συντάγματος, τα πολιτικά κόμματα δε θα πρέπει να παρεμποδίζονται κατά την επίκληση της πολιτικής τους δραστηριότητας , τούτο όμως δεν μπορεί να ισχύει για εγκλήματα , τα οποία διαπράττονται ακόμα καιν στο πλαίσιο μας τέτοιας δραστηριότητας. Συνεπώς, η ελευθερία των κομμάτων πρέπει να περιορίζεται στη συνταγματική αποστολή τους .
Έτσι δεν παρεμποδίζεται η ποινικοποίηση της συσσωμάτωσης όταν τα πολιτικά κόμματα παρεκκλίνουν της συνταγματικής αποστολής τους. Κατά κανόνα η φυσιογνωμία εγκληματικής οργάνωσης δεν συμβαδίζει με την υπόσταση ενός κοινοβουλευτικού κόμματος…Θεωρητικά όμως μια τέτοια δυνατότητα δεν μπορεί να αποκλειστεί.. Καίτοι η εγκληματική συμπεριφορά των μελών ενός τέτοιου κόμματος δεν μπορεί να αποτελεί βάση για τη διάλυσή του από πλευράς συνταγματικού δικαίου….
Ωστόσο ουδόλως εμποδίζεται ο ποινικός έλεγχος της συμπεριφοράς μελών του , ακόμα και με την εφαρμογή του άρθρου 187 ΠΚ (σ.σ εγκληματική οργάνωση) , εφόσον βέβαια συντρέχουν όλα τα αναγκαία για την πλήρωση της νομοτυπικής μορφής του εγκλήματος αυτού και ιδιαίτερα εφόσον αποδειχτεί ότι ο σκοπός της εγκληματικής δράσης των μελών του κατατείνει στο «να ποριστεί (η εγκληματική οργάνωση –κόμμα) αμέσως ή εμμέσως , οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος».
Τα ίδια ισχύουν και για τις πολιτικές οργανώσεις και ομάδες που δραστηριοποιούνται στα πλαίσια ενός κόμματος ή αυτόνομα χωρίς την ύπαρξη κόμματος –ομπρέλας.
Αν τα φυσικά πρόσωπα (ηγέτες, μέλη και οπαδοί) αποκλίνουν από τον πολιτικό σκοπός τους και ενωθούν προς διάπραξη εγκλημάτων , εννοείται πάντοτε με σκοπό «να ποριστεί (η πολιτική οργάνωση ή ομάδα), αμέσως ή εμμέσως, οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος», αν δηλαδή το κόμμα , η πολιτική οργάνωση , ή η ομάδα μεταλλαχθούν σε εγκληματική οργάνωση , τύπου μαφίας, τότε χωρεί επ΄ αυτών η εφαρμογή του άρθρου 187 ΠΚ (σ.σ εγκληματική οργάνωση).
Αν δε συντρέχει αυτός το σκοπός (αποκόμιση οικονομικού οφέλους) και οι βίαιες εγκληματικές συμπεριφορές των μελών του κόμματος ή της οργάνωσης (και όχι απλώς το φρόνημά τους) κατατείνουν λόγω πολιτικής ιδεολογίας και πεποιθήσεων σε άλλους σκοπούς και επιδιώξεις (λ.χ βίαιη κατατρομοκράτηση ή και εξόντωση των αντιπάλων , ακόμη και βίαιη πολιτική επικράτηση), τότε η συμπεριφορά τους , έστω κι αν η συσσωμάτωσή τους εμφανίζει ομοιότητα προς τη δομή της εγκληματικής οργάνωσης του άρθρου 187 ΠΚ , πρέπει να ελεγχθεί ποινικά με βάση άλλες πλέον πρόσφορες διατάξεις…».
Αντίθετα, η μειοψηφία και συγκεκριμένα ο εισηγητής κ. Νίκος Σαλάτας υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να αποδοθεί η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής, διότι πρέπει να εφαρμοστεί η διεθνής σύμβαση του Παλέρμο και όχι το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα.
Αναφέρεται χαρακτηριστικά στο βούλευμα: «Η σύμβαση του Παλέρμο ορίζει ως οργανωμένη εγκληματική ομάδα τη δομημένη ομάδα, που κάποια χρονική στιγμή ενεργεί με κοινό σκοπό τέλεσης ενός ή περισσότερων εγκλημάτων προκειμένου να προσποριστεί αμέσως ή εμμέσως οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος». Και η σύμβαση αυτή, σύμφωνα με τον εισηγητή, υπερισχύει της ελληνικής νομοθεσίας.
Αναφέρεται χαρακτηριστικά στο βούλευμα: «Η σύμβαση του Παλέρμο ορίζει ως οργανωμένη εγκληματική ομάδα τη δομημένη ομάδα, που κάποια χρονική στιγμή ενεργεί με κοινό σκοπό τέλεσης ενός ή περισσότερων εγκλημάτων προκειμένου να προσποριστεί αμέσως ή εμμέσως οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος». Και η σύμβαση αυτή, σύμφωνα με τον εισηγητή, υπερισχύει της ελληνικής νομοθεσίας.
Σε ότι αφορά στο αδίκημα της οπλοκατοχής, ο κ. Σαλάτας διατυπώνει τη γνώμη ότι «δεν στοιχειοθετείτε σε βάρος των κατηγορουμένων διακεκριμένη περίπτωση οπλοκατοχής και πυρομαχικών, αλλά απλή, διότι δεν προέκυψε ότι οι κατηγορούμενοι κατείχαν τα ευρεθέντα σε αυτούς όπλο και πυρομαχικά με σκοπό τον παράνομο εφοδιασμό της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής». Κι αυτό γιατί «εφόσον δεν υπάρχει βάσιμη κατηγορία για εγκληματική οργάνωση δεν μπορεί να νοηθεί και σκοπός παράνομου εφοδιασμού αυτής με τα εν λόγω όπλα και πυρομαχικά».
Πηγή:capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου